سیراب از عطش

کتاب «سیراب از عطش» روایتی است از خاطرات احمد شیروانی، یکی از رزمندگان دوران دفاع مقدس ایران، که توسط رمضانعلی کاوسی مصاحبه و تدوین شده است. این کتاب، با ادای احترام به کسانی که در راه دفاع از سرزمین خود جانفشانی کرده‌اند، تلاش می‌کند تا تصویری واقع‌گرایانه از شرایط و مشکلات رزمندگان در طول جنگ هشت ساله ایران و عراق ارائه دهد. نویسنده با بهره‌گیری از تجربیات شخصی و خاطرات احمد شیروانی، قصه‌هایی را بیان می‌کند که بیننده را با واقعیت‌های تلخ و شیرین زندگی رزمندگان در جبهه‌های جنگ آشنا می‌سازد.
کتاب با تمرکز بر سال‌های 1359 تا 1366 شمسی، زمانی که احمد شیروانی در جبهه مشغول دفاع بوده یا در بیمارستان درگیر درمان بوده است، سعی دارد تا خواننده را با پیچیدگی‌ها و چالش‌های دوران جنگ آشنا کند. همچنین بخش‌هایی از کتاب به دوران کودکی، تحصیل و شغل احمد شیروانی اختصاص یافته تا خواننده بتواند با زندگی‌نامه و بستگان راوی نیز آشنا شود.

بریده‌ای از کتاب سیراب از عطش

تعداد زیادی اسلحه بی‌صاحب روی زمین ریخته بود. وضعیت زخمی‌ها هم خیلی فجیع بود. هیچ‌کس نبود زیر پروبال آن‌ها را بگیرد. با التماس به ما می‌گفتند: «اخوی تو رو به خدا! تو رو به امام زمان، تو رو به فاطمه زهرا، جون مادرت ما رو هم با خودتون ببرین. ما رو اینجا تنها نذارین.» آن‌هایی هم که نای صحبت کردن نداشتند مثل گل‌های پرپرشده روی زمین افتاده بودند و با چشمان‌شان التماس می‌کردند که تنهای‌شان نگذاریم. آتش سنگین دشمن اجازه نمی‌داد به زخمی‌ها توجه کنیم. دشت به یک جهنم سرخ تبدیل شده بود.