نیلوفر

 این کتاب در قالب نمایشنامه نوشته شده است و داستان آن به این صورت است که خانم جوانی به نام مریم بیوه است و در یک آپارتمان زندگی می‌کند، آرایشگر است و خیلی خوش تیپ. سرهنگ بازنشسته ای در همسایگی مریم اورا دوست دارد. نامزد مریم درجنگ کشته شده است و او سرهنگ را مقصر کشته شدن نامزدش می‌داند.

سرهنگ یک تابلوی نقاشی زیبا به مریم هدیه می‌دهد و او دنبال نقاشش می‌گردد و از او می‌خواهد یک تصویری را برای او بکشد نقاش هم دل به مریم می‌بندد. از طرفی خواهر دوست نقاش او را دوست دارد… سیروس همتی در این نمایشنامه روزهای پس از جنگ تحمیلی را از زبان سه شخصیت روایت می‌کند؛ سرهنگی که در دوران جنگ فرمانده بوده و فرمان او به سربازی در جبهه باعث شهادتش شده است. سرهنگ حالا با همسر همان سرباز در یک مجتمع مسکونی زندگی می‌کند و اتفاقات نمایشنامه پیرامون رابطه این دو شخصیت شکل می‌گیرد. همتی در نمایشنامه نیلوفر با موقعیت خوب نمایشی که به وجود آورده و با پرسوناژهای زنده و قابل باوری که خلق کرده، توانسته کنش‌زایی و حس‌آمیزی خاصی را به درونمایه نمایشنامه منتقل کند. همتی بی‌آنکه صحنه را شلوغ کند یا چیز اضافی ارایه دهد، خیلی مختصر و موجز آنچه خواسته بیان کرده و نشان داده است. طرح یا پیرنگ نمایشنامه نیز روابط علت و معلولی موقعیت و چگونگی ارتباط بین افراد حاضر در داستان را به خوبی نشان می‌دهد و مخاطب می‌تواند برای هر کدام از آنها مابه‌ازاها و قرینه‌های بیرونی واقعی بیابد. اما نکته قابل توجه در نمایشنامه همتی این است که دیالوگ‌ها صرفاً در چارچوب موضوع اصلی نمایشنامه بیان نمی‌شوند و بسته نمی‌مانند تا صرفاً به طور مستقیم بیانگر درونمایه نمایشنامه باشند، بلکه حواشی دیگری را هم به موضوع اصلی مرتبط می‌کنند و اتفاق‌های دیگری را هم رقم می‌زنند. به خاطر همین هم واقعی جلوه می‌کنند و بیانگر وجوه مختلف پرسوناژها هستند.