دیوان امیر نظام‌الدین علیشیرنوایی‌فانی

امیرعلیشیر اشعار بسیاری به دو زبان فارسی و ترکی جغتایی(ازبکی) دارد. تخلص او در اشعار ترکی «نوایی» و در اشعار فارسی «فانی» است. این دیوان مرکب است از غزلیات و مقطعات و مفردات و رباعیات و معمیات، ولی در آن از نوع قصیده و مثنوی شعری نیست. فانی شیفته و فریفته خواجه شمس‌الدین حافظ شیرازی […]

امیرعلیشیر اشعار بسیاری به دو زبان فارسی و ترکی جغتایی(ازبکی) دارد. تخلص او در اشعار ترکی «نوایی» و در اشعار فارسی «فانی» است. این دیوان مرکب است از غزلیات و مقطعات و مفردات و رباعیات و معمیات، ولی در آن از نوع قصیده و مثنوی شعری نیست. فانی شیفته و فریفته خواجه شمس‌الدین حافظ شیرازی است و در مکتب عرفانی و ادبی خواجه سیر می‌کرده و به همین لحاظ بیشتر آثار او تتبع و استقبال از غزلیات خواجه است. گذشته از این، در طرز سخن از مکتب جامی و امیرخسرو دهلوی و خواجه حسن دهلوی و شیخ سعدی هم بسیار متأثر است.