دردهای دوربین زخمی

وقتی  با «منصور قمر» تک‌تیراندازی که دوربین به گردن گرفت و آزادسازی خرمشهر را ثبت کرد  صحبت از یک گفت‌وگوی متفاوت را با ایشان در میان گذاشتم، بی‌مقدمه گفت: قبل از هر صحبت و ذکر خاطره راجب دفاع‌مقدس لازم است عرض کنم که در قیاس با بسیاری از رزمندگان‌ و دلیرمردان در جنگ‌ تحمیلی بنده به واقعیت به پای آنان نمی‌رسم و به هنگام خاطره گویی از شهداء گرانقدر با یک‌ جنگ درونی روبرو هستم چرا که از بس مقابل آن عزیزان شرمساریم که خدا وکیلی نمی‌دانم سخن از شهداء ما را به آرامش می‌برد یا به سرزنش؟!

بریده‌ای از کتاب دردهای دوربین زخمی

نه سابقه عکاسی داشتم و نه جایی آموزش دیده بودم اما حوادث پرشکوه جنگ و انقلاب که فراتر از تصور یک جوان دبیرستانی بود مرا وادار میکرد که برای ثبت این خاطرات در اکثر جاهایی که میرفتم دوربین به همراه داشته باشم اما نمیدانستم که عکاسی دفاع مقدس با عکاسی از سایر لحظه ها و خاطرات زندگی متفاوت است و با چه موانع و دشواریهایی مواجه خواهد شد و تا چه میزان به هنر و خلاقیت و تکنولوژی نیازمند است. با خودم میگفتم آیا میشود هم رزمنده بود و از دستاوردهای انقلاب دفاع کرد و هم برای ثبت حوادث جنگ و انقلاب عکاسی کرد؟ آیا باید از میان اسلحه و دوربین یکی را انتخاب کرد؟