آنچه خوبان همه دارند

نویسنده در پژوهش حاضر نخست از شیوه‌های توصیف موضوع در شعر، همچنین از عناصر توصیف تمثیلی، مایه‌های اسطوره ایرانی در شعر، شعر فارسی در بعد غزل و موضوعاتی از این دست سخن می‌گوید ;سپس “ابعاد کلاسیک فارسی در غزل حافظ “را مبتنی بر شیوه توصیفی و از راه مقایسه با گرایش‌های ادبی و مقتضیات اجتماعی […]

نویسنده در پژوهش حاضر نخست از شیوه‌های توصیف موضوع در شعر، همچنین از عناصر توصیف تمثیلی، مایه‌های اسطوره ایرانی در شعر، شعر فارسی در بعد غزل و موضوعاتی از این دست سخن می‌گوید ;سپس “ابعاد کلاسیک فارسی در غزل حافظ “را مبتنی بر شیوه توصیفی و از راه مقایسه با گرایش‌های ادبی و مقتضیات اجتماعی عصر حافظ شرح و تبیین می‌کند .وی در بخشی از این نوشتار خاطرنشان می‌کند” :حافظ در یکی از کانون‌های ناآرام زندگانی مردم ایران در قرن هشتم هجری زندگی و فعالیت می‌کرد …در چنان اوضاع و احوال شگفت نبود که شاعری به ظرفیت و برجستگی حافظ واکنش‌های شاعرانه‌ای متناسب با مقتضیات عینی عصر نشان دهد …نتیجه این که شرایط اجتماعی و سیاسی در چگونگی تجلی ابعاد شعر کلاسیک فارسی در غزل حافظ موثر بودند ;به همین سبب است که استفاده خواجه از دستاوردهای این شعر کیفیت خاص خود را دارد .این دستاوردها و سنت‌ها در غزل حافظ تضمین، استقبال و جواب‌گویی می‌شوند ;در قالب شعر خواجه آن‌ها تراکم و بیان فشرده می‌یابند ;تفاوت و تنوع‌شان موجب مقابله‌های شاعرانه می‌گردد و گاهی خواننده را به یاد یک گل موزاییک گونه می‌اندازد .”