پس از ظهور خط نستعلیق در ایران به سبب زیبایی، تنوع و انعطاف بیش از حد نستعلیق، این نوع از خوشنویسی جایگاه ویژه ای یافت و رسالات بسیاری دربارهء قواعد شکل گیری مفردات و ترکیبات آن نوشته شد. رساله های "صراط السطور" و "مداد الخطوط" دو اثر بسیار استثناییدر این زمینه اندکه هر یک با ویژکی منحصر به فردشانمرجعی برای کتب آینده شدند. هرچند استادان بزرگی همچون میر عمادالحسنی یا به قولی باباشاه اصفهانی از این رساله ها،خصوصا صراط السطور،استفادهء بسیار نمودند.شرح و حاشیه ء هر یک از آن ها با نگرش جدیدتر برای درک هرچه بیشتر موازین نظری یا عملی لازم به نظر می رسید.
آن چه در این کتاب مورد توجه بوده، احیای سنت شرح و حاشیه به عنوان یکی از سنن شریف محققان قدیم است. در این کتاب،برخی موارد که نیاز به شرح و بسط بیشتر داشته شرح داده شده و آراء دیگری از نویسنده اضافه گردیده است.