ایوائو تاکاموتو

گاهی اتفاقات غیرمنتظره‌ای رخ می‌دهد که سخن گفتن از آن برای هر نویسنده‌ای بسیار دشوار است؛ همین امروز یعنی هشتم ژانویه ۲۰۰۷ که دور دوم تصحیحات بر این کتاب اعمال شد، با خبر شدیم که ایوائو تاکاموتو به طور ناگهانی بیمار شد و درگذشت. این اتفاق بسیار تکان‌دهنده بود. اما این کتاب دربارۀ غم و […]

گاهی اتفاقات غیرمنتظره‌ای رخ می‌دهد که سخن گفتن از آن برای هر نویسنده‌ای بسیار دشوار است؛ همین امروز یعنی هشتم ژانویه ۲۰۰۷ که دور دوم تصحیحات بر این کتاب اعمال شد، با خبر شدیم که ایوائو تاکاموتو به طور ناگهانی بیمار شد و درگذشت. این اتفاق بسیار تکان‌دهنده بود. اما این کتاب دربارۀ غم و اندوه نیست زیرا ایوائو تاکاموتو انسان غمگینی نبود. او پر از شادی، خنده، صمیمیت، نشاط و دوراندیشی بود. کسی بود که همیشه موجب خوشحالی و سرزندگی اطرافیانش می‌شد. این کتاب از زبان ایوائو تاکاموتو روایت می‌شود، همان‌طور که دوستان، خانواده و همکارانش او را می‌شناختند. مطالب از زبان اول شخص مفرد و در زمان حال ساده نوشته شده. داستان زندگی او همانند میراثی که از خود جای گذاشته، همیشه زنده و درخشان باقی خواهد ماند.