شهود زیبایی و خلق اثر هنری

«شهود زیبایی و خلق اثر هنری» نوشته سید مهدی امامی جمعه با دسترسی عمیق به میراث فکری بزرگانی چون ملاصدرا و یونگ، و با استفاده از تحلیل‌های فلسفی و روان‌شناختی، شما را به سفری می‌برد که در آن معنای واقعی زیبایی و هنر، فراتر از ظواهر، آشکار می‌شود.
این اثر به بررسی جایگاه زیبایی‌شناسی و فلسفه هنر می‌پردازد و با استفاده از دیدگاه‌های مختلف فلسفی، به خصوص نظریات ملاصدرا، یونگ، و دیگر اندیشمندان، رابطه میان شهود زیبایی و فرآیند خلق آثار هنری را مورد کاوش قرار می‌دهد.
نویسنده در این کتاب به اهمیت فهم عمیق‌تری از هنر و زیبایی از منظرهای مختلف فلسفی و روان‌شناختی می‌پردازد و نقش اساسی هنر در زندگی انسان‌ها و تمدن‌ها را مورد تاکید قرار می‌دهد. با توجه به این که کتاب حاوی مطالب متنوع و گسترده‌ای است، از جمله بحث‌های فلسفی پیرامون زیبایی، تحلیل تجربه‌های زیبایی‌شناسانه در قرآن و… را به طور کامل منعکس کند.

بریده‌ای از کتاب شهود زیبایی و خلق اثر هنری

فهم زیبایی و عشق به ما کمک می‌کند که هنر را از دید ملاصدرا عمیق‌تر بفهمیم. او در آثارش به طور پراکنده از ۱۵ نوع زیبایی‌های فرمیک و ۱۶ نوع زیبایی‌های محتوایی صحبت کرده که در تاریخ فلسفه اسلامی بی‌نظیر است. در چشم‌انداز فلسفه صدرایی، انسان خلیفه خداوند است در همه اسماء او از جمله در اسمائی چون خالق، مبدع، جميل، كل يوم هو في شأن و مرید و ... بنابراین انسان، هنرمند بالغیر است و همه ویژگی‌های هنر الهی در انسان هم به‌صورت بالغیر و در مرتبه نازل‌تری وجود دارد. تبیین ملاصدرا از خیال، نسبت انسان را با هنر و خلیفة اللهی مشخص می‌کند. این تبیین در آثار مختلف صدرا مطرح است.