بررسی تطبیقی ادبیات مقاومت

شناسه اصلی در ادبیات مقاومت عنصر تعهد است؛ یعنی ادبیات مقاومت را نوعی از ادبیات متعهد می‌دانیم. تعهد نوعی ارتباط با شیئی خارجی است؛ به نحوی که ادیب متعهد به طرفداری از یک مسئله سیاسی، اجتماعی و… برمی‌خیزد و قلم خود را در خدمت آن به‌کار میگیرد.

ادبیات مقاومت، شاخه ای از ادبیات متعهد و التزام است که تحت تأثیر شرایطی چون اختناق، استبداد داخلی، نبود آزادی های فردی و اجتماعی و… شکل می گیرد. در دو کشور ایران و عراق با توجه به اوضاع سیاسی و اجتماعی آن ها، این نوع ادبیات جایگاه ویژه ای یافته است. مقاومت و پایداری مردم عراق نیز قابل توجه است و به خوبی در آثار شاعران و نویسندگان عراقی نمود دارد. جابر محمد جابری مشهور به مدین الموسوی از جمله شاعران معاصر عراقی است که شاهد ظلم، استبداد و استعمار بوده است. فرخی یزدی شاعر مشروطه از جمله شاعران ایرانی است که با شعر خود به دفاع از ملت خود در برابر بیگانگان و ظلم و ستم داخلی پرداخته است. نتایج تحقیق بیانگر آن است که مضامین وطن دوستی و غیرت ملی، دعوت به مبارزه طلبی و جانفشانی، اعتراض به مسائل داخلی، امید به رهایی و تلاش برای آزادی و دعوت به وحدت از مضامین مشترک در شعر دو شاعر است. این پژوهش، ضمن بیان مضامین ادبیات مقاومت در شعر هر دو شاعر، به مقایسه این مضامین در شعر آن ها پرداخته است.

بریده‌ای از کتاب بررسی تطبیقی ادبیات مقاومت

بخش مهمی از اشعار محمدعلی شمس الدین، شاعر لبنانی و قیصر امین پور، شاعر ایرانی، بر شاخصه‌های شعر مقاومت منطبق است. نویسنده در کتاب حاضر نخست به «بررسی تاریخچه ادبیات مقاومت» پرداخته و سیر تاریخی این مکتب ادبی را در سطح جهان به خصوص کشورهای فلسطین، لبنان و ایران بررسی کرده است. در فصل دوم و سوم کتاب با استناد به اشعار، ابتدا نمونه‌های شعر محمدعلی شمس الدین و قیصر امین پور را از نظراسلوب فنی و ادبی شرح داده و سپس اشعار مقاومت این دو شاعر را در محورهای هویتی واکاوی کرده است. در فصل آخر نیز به بررسی تحلیلی و تطبیق اشعار مقاومت این دو شاعر در محورهای مختلفی نظیر وطن، طبیعت و ارزش‌های فرهنگی و اعتقادی پرداخته است.