ستاره سهیل

کتاب ستاره سهیل با سبک روایی، زندگی شهید محمد اسلامی نسب را از بدو تولد تا بعد از شهادت به نمایش می گذارد.
این کتاب چهار فصل دارد.

فصل زمستان؛ روایت هایی از زندگی شهید در دوران رژیم ستم شاهی و مبارزات انقلابی ایشان

فصل بهار؛ به روزهای شکوفایی انقلاب اسلامی و ورود شهید اسلامی نسب به سپاه پاسداران و فعالیت های ایشان تا شروع جنگ تحمیلی است

فصل تابستان؛ به روزهای طولانی و پر تلاش شهید اسلامی نسب در جبهه و تشکیل واحد آموزش لشکر 19 فجر می پردازد.

فصل پائیز؛ به روزهای پایانی عمر شریف شهید اسلامی نسب و وقت چیدن او از زمین خاکی می پردازد…

بریده‌ای از کتاب ستاره سهیل

مقر سپاه در ساختمانی که امروزه به عنوان "مجتمع شلمچه" شناخته می شود، در خیابان زند قرار داشت. چند روز بود می دیدم آقای اسلام نسب، صبح های زود یک گونی کوچک سنگری، که ظاهر سنگینی هم داشت، روی شانه اش می گذارد و از محل آموزش سپاه، خارج می شود. یک روز با خودم گفتم: محمد را تعقیب می کنم ببینم این چیست و آن را کجا می برد. آقای اسلام نسب که از مجتمع خارج شد، بدون آنکه متوجه من شود دنبالش راه افتادم. دیدم آرام، آرام این گونی سنگین را با خود تا میدان شهدا یا همان میدان شهرداری سابق، که مسافت نسبتاً طولانی هم بود برد. دور میدان چرخی زد و دوباره به سمت مجتمع شلمچه برگشت. من هم دنبالش تا مجتمع آمدم. گونی را بی آنکه حتی سرش را در این مدت باز کند سرجایش گذاشت و به دنبال کارهایش رفت. من که حسابی فضولی ام گل کرده بود، صبر کردم تا آقای اسلام نسب دور شود. به سمت گونی سنگر رفتم و در آن را باز کردم، با تعجب دیدم پر از خاک است! این کار را روزهای بعد هم تکرار می کرد. حسابی مشکوک شده بودم. دلم را به دریا زدم و رفتم پیش آقای اسلام نسب و گفتم: می دانم از دستم ناراحت می شوید، اما راز این گونی خاک چیه! کمی مِن و مِن کرد و بعد هم انکار. وقتی اصرار کردم، اندکی تأمل کرد و گفت: برادر، امروز ما انقلابی هستیم، به اسم دفاع از انقلاب لباس سپاه به تن کرده ایم. عامه مردم به خاطر همین لباس به ما احترام می گذارند. من با این کار به خودم می گویم، اسلام نسب تو از خاکی و به خاک بر می گردی، پس مبادا مغرورشوی و به خاطر این لباس به دیگران تکبر کنی!