استاد حسین انصاریان

بریده‌ای از کتاب استاد حسین انصاریان

... اما با پافشاری و اصرار زیاد، من و آقای حاج محسن طاهری را سوار یک خودروی تویوتا کردند و به سایت دو یا سایت سه بردند. گلوله مثل باران می بارید. از ماشین به پایین پریدیم و روی زمین دراز کشیدیم که خدا میداند با چه شدتی از اطراف ما آتش و گلوله رد میشد! حدود یک ساعت در این وضعیت بودیم که بعضی از بچه ها در آن صحنه شهید و مجروح شدند. آن روز، انفجارها به قدری شدت داشت که وقتی تمام شد و از روی زمین بلند شدیم، موج انفجار بر آقای محسن طاهری اثر گذاشته بود و می گفت: «ما کجای برزخ هستیم؟» دیدم باید به او شوکی وارد کنم. محکم با مشت به پشت او زدم و گفتم: «محسن جان! هنوز وارد برزخ نشده ایم، مافاو هستیم و هنوز زنده ایم.» او یک مرتبه مثل اینکه از خواب بیدار شود، بیدار شد و راه را به جلو ادامه دادیم. رفتیم تا به مقر فرماندهی رسیدیم؛ مقری که فرماندهی آن پس از شهادت عباس کریمی و شهیدهمت برعهده محمدرضا دستواره بود. دستواره خیلی تعجب کرد و گفت: «چرا تا اینجا آمدید؟!خیلی خطرناک است!» گفتیم: «خون ماکه رنگین تر از بچه هانیست.»