میاندار

«میان‌دار» روایتی است از زندگی حاج محمد طالبی، فرماندۀ بسیج در دوران جنگ تحمیلی ایران و عراق، که نه تنها به عنوان یک رزمنده، بلکه به عنوان یک شخصیت با ایمان و ارزش‌های اخلاقی عمیق، تصویر شده است. کتاب از منظر اول شخص و با استفاده از خاطرات و تجربیات شخصی نوشته شده است.
در این بخش، تمرکز بر روی اهمیت ایمان، استقامت، و نقش آن‌ها در مقابله با سختی‌های ناشی از جنگ است. از طریق داستان زندگی حاج محمد طالبی، نویسنده به بررسی چگونگی تأثیرگذاری ارزش‌های اخلاقی و معنوی بر روی روحیه و رفتار انسان‌ها در شرایط دشوار می‌پردازد. این کتاب نه تنها ابعاد نظامی و جنگی را پوشش می‌دهد، بلکه به عمق بینش و احساسات انسانی رزمندگان و افراد درگیر در جنگ می‌پردازد.
در مجموع، کتاب «میان‌دار» نه تنها روایتی از وقایع جنگی است، بلکه پرتره‌ای است عمیق از مبارزه انسانی برای حفظ ایمان، ارزش‌ها، و … .

بریده‌ای از کتاب میاندار

از طریق بی‌سیم، با نیروهای محاصره‌شده در نیزار در ارتباط بودم. دو شب پیاپی برای شکستن حلقه محاصره پای کار می‌رفتیم؛ ولی شرایط به‌هیچ‌وجه اجازه کار را نمی‌داد. عده‌ای در دل نیرهای دشمن در محاصره بودند؛ در میان نیزار، با بدن‌های زخمی و تحلیل‌رفته. آن‌ها باید در گرمای سوزان روز عرق می‌ریختند و در سرمای سخت شب می‌لرزیدند. باید گرسنگی چندروزه را به امید امداد فردایی نامعلوم تحمل می‌کردند. صدای نزار آنان در پشت بی‌سیم قلبم را سخت می‌فشرد. می‌دانستم که آن‌ها چشم‌به‌راه من‌اند. به آمادگی بدنی و غیرت من مطمئن بودند و امید داشتند آن‌ها را از محاصره بیرون بکشم؛ اما من ناتوان‌تر از هر زمانی، مانند پرنده‌ای گرفتار، به هر سو که می‌رفتم دیواره قفس بود و این مرا بیشتر شرمنده می‌کرد. تازه می‌فهمیدم انسان تا چه اندازه ضعیف است!