مردی که تا پیشانی در اندوه فرو رفت

داستانهای این مجموعه بدون شک بهترین داستانهای سال نیستند. حتی بهترین داستانهای نویسندگان شان هم نمی توانند باشند، و مگر برای نویسنده ای که زنده است و همچنان می نویسد مفهوم «بهترین داستان» معنا دارد؟ بدون تردید همه ی داستان های این مجموعه در یک سطح نیستند، به لحاظ سبک و گرایش هم نویسندگان این مجموعه را نمی توان در یک گرایش و نحله ی ادبی طبقه بندی کرد. تنها اشتراک داستان های این مجموعه برخورداری از معیارهای داستان خوب است: امکان ارتباط، تاثیرگذاری، معناداری و ساختار منسجم. بازی، داستان جایی است برای شنیدن صدای احساس نویسنده، برای دیدن روح و ذهن و دل کسی که می نویسد، برای قدم زدن در کوچه پس کوچه های روح کاتب کلمات، اینکه بعضی کوچه ها تنگ یا فراخ باشند اهمیت چندانی ندارد. آنچه اهمیت دارد نفس تماشای این کوچه هاست. نفس شنیدن این صداهاست.