بازخوانی عرفانی مبانی هنرهای تجسمی

در زبان تصویر امروز جای خالی دریافت‌های معنایی محسوس است در حالی که بازخوانی آموزه‌های تصویری گذشتگان برای پیوستگی فرهنگ تصویری هر جامعه ضروری است. مفاهیم بصری و کیفیات معنایی آن در سنت هنرهای تجسمی ایران پس از اسلام جایگاهی مقدم بر صورت و شکل و رابطه‌ای ناگسستنی با باورها و الگوهای کهن داشته است.

کتاب «بازخوانی عرفانی مبانی هنرهای تجسمی» به بررسی چگونگی نگاه هنرمند ایرانی در تجسم پیرامون خود می‌پردازد؛ نمونه‌های تصویری و نقل شده از کتب عرفانی در متن حاضر و تطابق آن با عناصر و کیفیات بصری حکایت از آگاهی هنرمند ایرانی در عرصه شناخت باطنی اجزا و ویژگی‌های تصویری دارد: نقطه نماینده وحدانیت، خط نماد عقل کل (طرح آفرینش)، اشکال به مثابه پدیده‌های کائنات، رنگ تطبیق یافته با نظام‌های چندگانه هستی و مراتب شهود …که همگی یادآور کثرت در وحدت و کمال در کیهان‌زایی هستند. برای آگاهی بیشتر از محتوای این اثر و آشنایی با نگاه هنرمند ایرانی باید آن را با دقت و تأمل زیاد مطالعه کنید.

بریده‌ای از کتاب بازخوانی عرفانی مبانی هنرهای تجسمی

از قزینگی یک برگ بر محور خط عمود گرفته تا صورت و اندام انسان. این آموزه طبیعت در اصل تقارن "کامل بودن" را فراآگاهی می دهد.