دوباره باید شد…

در ادبیات کوتاه کوتاه کلمات همدیگر را بیش‌تر می‌شناسند؛ با هم صمیمی‌ترند و نقش بیش‌تری بازی می‌کنند. کارکرد واژه‌ها، ترتیب توالی آن‌ها و بودن و یا نبودن‌شان اهمیت بسیاری دارد و توجه یا عدم توجه به این نکات یک اثر را شاهکار یا پیش‌پا افتاده می‌کند. همچنین هرچه مجال کوتاه‌تر باشد شعر و داستان می‌توانند بیش‌تر به هم نزدیک شوند.

«دوباره باید شد؛ طنز فکرتان را عوض کنید!» نوشته علی درویش (عشقالگر) مجموعه‌ طنزی با رویکرد مثبت‌اندیشی و خلاقیت و پیشرفت در زندگی است. درویش در این مجموعه با زبانی شیرین با نثری شیرین‌تر که گاهی مسجع و شاعرانه است با مخاطب درباره امید به زندگی و نگرش مثبت سخن گفته است: خود را «دوباره بخوان»… «آغاز را آواز» کن… آنان که «دوباره» متولّد می‌شوند… «هیچ گاه» نمی‌میرند… شمع تولّد را «خاموش کن»… گذشته را «فراموش کن»… هر روز «جوانه» می‌زنم… از خودم «جوانترم»… گره مشکلات را «باز کنیم»… ساز نو «آغاز کنیم»… «بعد از این به بعد»!… «بدهی قلبی» خود را بپردازیم… نبض بودن «جاری» است… جای ما «خالی» است!؟ «آفریننده سرنوشتیم»… یا «آفریده سرگذشتیم»!؟ «داشته‌ها» را… به خاطر «داشته باش»… «کارش ساخته»… کسی که از او «کاری نساخته»…

بریده‌ای از کتاب دوباره باید شد…

اگر بپذیریم و بپردازیم به اینکه نقش بسته در زندگی، به خاطر عادت‌های نقش بسته در ذهن می‌باشد، می‌توان با شأن شرایط به گردگیری نگاه پرداخت، تا قابلیت با گرفتن پاس فکری، خلاقیتش گل کرده و از حالت یک‌بعدی و تک‌نواختی خارج شده و با «برداشت بعدی» جشن تحول گرفت.