یک عکس، یک حرف

از آبان سال 1393، که دوره مسئولیتم در رسانه ملی به پایان رسید، مترصد فرصتی بودم تا تجربیات، اطلاعات، و دانش خودم را در اختیار علاقه مندان قرار دهم.
برخی دوستان پیشنهاد می دادند که این تجربیات را به صورت کتاب منتشر کنم؛ این اقدام مستلزم فرصتی طولانی برای نگارش، تدوین، و چاپ بود؛ بنابراین، فکر کردم ممکن است زمان از دست برود و در آینده نیز کمتر فرصت و انگیزه ادامه این کار را داشته باشم؛ به ویژه آنکه موقعیت های خاص زمانی ایجاب می کند که بسیاری از حرف ها و تجربیات در همان مقطع زمانی ارائه و منتشر شود و اگر قرار باشد سال ها بعد به صورت کتاب انتشار یابد، معلوم نیست آیا از همان اثربخشی و نفوذ برخوردار خواهد بود یا نه؟
در این مدت، آشنایی با فضای مجازی، به ویژه سرویس عکس اینستاگرام، موجب شکوفایی ایده ای در ذهنم شد و تصمیم گرفتم محتوای انتخابی خودم را مستقل و کوتاه با انتشار یک عکس دیدنی و مرتبط در صفحه شخصی اینستاگرامی منتشر کنم.
عنوان صفحه (پروفایل) را «یک عکس، یک حرف» گذاشتم. در واقع، به دنبال کنندگان (followers) صفحه گفتم که، به بهانه یک عکس نوعا متفاوت و جدید، منتظر مطلبی نو و خواندنی باشند که بدون استثنا همه آن ها به قلم خودم است.
تجربه و آشنایی من با موضوعات هنری، فرهنگی، رسانه ای، علمی، مدیریتی، اعتقادی، و سوابق کاری ام باعث شد تا به سرعت بتوانم مجموعه متنوعی را در اختیار علاقه مندان قرار دهم.
آنچه انگیزه مرا در ادامه این کار مضاعف کرد انتشار تولیدات اینستاگرامی در سایر ظرفیت های موجود در فضای مجازی و به ویژه بازنشر آن به صورت خبر و گزارش در خبرگزاری ها و سایت های رسمی یا شخصی و پس از آن در روزنامه ها و نشریات مختلف و سرانجام در کانال های تلگرامی بود؛ امکانی که قادر بود افکار عمومی را در سطح وسیعی در جریان نوشته هایم قرار دهد.
البته، راه اندازی وب سایت شخصی، کانال شخصی تلگرامی، و کانال «خمیازه» ظرفیت های دیگری بود برای انتشار آرا و دیدگاه هایم درباره موضوعات مختلف؛ ولی همواره تغذیه مرتب صفحه اینستاگرامی و پاسخ به علاقه مندان و همراهان این صفحه را به صورت وظیفه ای واجب دنبال کردم.

من در صفحه اینستاگرامی ام با شعار «انقلاب انحصاری نیست» تلاش می کنم، بر اساس راهبرد «جذب حداکثری» و توجه به ذائقه عمومی و با انتخاب عکس و موضوعات مورد علاقه مردم، از زاویه ای متفاوت محتواهای مورد نیاز را منتقل کنم.
پرداختن به سوژه های متنوع هنری، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، علمی، اقتصادی، قرآنی و اعتقادی، ورزشی، رسانه ای، و نوستالژیک همراه با تجربه های شخصی و مدیریتی و خاطرات شنیدنی، که بعضا موجب تعجب خوانندگان می شود، در نوشتارهای کوتاه به مجموعه ای دیدنی و خواندنی و مفید تبدیل شده است.
در طی این مدت، بارها پیشنهاد چاپ این مجموعه به من داده شد؛ حتی یک بار نیز یکی از همراهان این صفحه، که دستی در صنعت نشر داشت و هنوز هم او را ندیده ام، مجموعه محدودی را چاپ کرد.
اینک که حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی تصمیم به چاپ و انتشار مجموعه پست های منتخب از صفحه اینستاگرام «یک عکس، یک حرف» را گرفته است، ضمن تشکر از همه مدیران و کارشناسان پرتلاش حوزه، امیدوارم این کار متفاوتْ آغاز مبارکی برای پیوند عمیق تر فضای مجازی با رسانه های مکتوب، به ویژه در عرصه چاپ کتاب، باشد.
این هم افزایی می تواند گستره و نفوذ تولیدات سازنده و مورد نیاز در جامعه را افزایش دهد و امکان دسترسی و بهره برداری های به لحظه را تسهیل و تسریع کند.
بسیاری از نوشتارهای کوتاه این مجموعه ظرفیت یک سخنرانی مفصل را در بطن خود دارد. لذا، صاحبان تریبون می توانند با مراجعه با این نوشتارها و دانش و اطلاعات خود، سخنرانی های مفیدی ارائه دهند؛ به ویژه آنکه به طور طبیعی موضوعات مناسبتی و ایام الله مورد توجه قرار گرفته است.
برای نگارش برخی مطالب، به دلیل حساسیت موضوع، ساعت ها مطالعه و تحقیق کرده و حتی با صاحب نظران مختلف صحبت کرده ام و سرانجام با انتخاب کلیدواژه های حساب شده و دقیق مطالب را به صورتی منعکس کرده ام که هیچ گونه اشکالی متوجه آن ها نشود.

بریده‌ای از کتاب یک عکس، یک حرف

شیوه احوالپرسی حضرت آقا رهبری عزیز در هر جلسه‌ای که وارد می‌شوند پس از استقرار به چهره تک‌تک افراد جلسه نگاه می‌کنند و با ایشان احوالپرسی می‌کنند این عمل ایشان بعضاً تا چند دقیقه طول می‌کشد؛ ولی برای مهمانان خیلی خوشایند است. کسی هم که بعد از آقا وارد جلسه شود از این عنایت رهبری مستثنا نمی‌شود؛ حتی اگر از نگاه مستقیم به چهره، رهبری به‌خاطر شرم از دیر آمدن پرهیز کند.