باران بر گورهای کهنه اریب می‌بارد

حبیب‌الله بخشوده( -۱۳۴۸)، شاعر است. در یکی از سروده‌های این مجموعه شعر به نام «از کوه و پلنگ» می‌خوانیم: «… و چون ماه ناتمام به متن این نامه بیاید نمی‌داند که انگشت‌هایم از مِه کلمات سُر می‌خورند تا سفیدی کاغذ و کاغذ خود چیزی است شبیه پوست سمج پلنگ که تن به حمل کلمه نمی‌دهد […]

حبیب‌الله بخشوده( -۱۳۴۸)، شاعر است. در یکی از سروده‌های این مجموعه شعر به نام «از کوه و پلنگ» می‌خوانیم: «… و چون ماه ناتمام به متن این نامه بیاید نمی‌داند که انگشت‌هایم از مِه کلمات سُر می‌خورند تا سفیدی کاغذ و کاغذ خود چیزی است شبیه پوست سمج پلنگ که تن به حمل کلمه نمی‌دهد و کلمات به‌سختی با هم دوست می‌شوند مثلاً به‌ندرت می‌توان برگ را به سمت شاخه برد و یا کوه را در کنار دره نشاند ماه که خود خواسته‌ناخواسته به متن این نامه لیز خورده از سطر اول کم‌کم بالا می‌خزد و خود را از نام و نامه می‌پراند».