روزشمار ۱۵ خرداد ۱۳۴۳، جلد 1

واقعه پانزده خرداد ۱۳۴۲ یک روز تاریخی برای نهضت اسلامی مردم ایران است که در حافظه جمعی ایرانیان با چند ویژگی شناخته می‌شود. سخنرانی مهم امام خمینی ره، دستگیری امام و شهادت گروهی از طرفداران او.

روزشمار ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ یک پروژه تحقیقاتی تاریخ معاصر بود که از نخستین روزهای سال ۱۳۷۶ آغاز شد. این بررسی از آغاز سال ۱۳۴۰ تا پایان سال ۱۳۴۳ شمسی را دربرگرفته است تا از مقدمه و بازتاب حوادث خرداد ۱۳۴۲ به صورت کامل یاد کند.

منابع داخلی و خارجی این روزشمار در قالب کتاب، نشریه و مطبوعات و اسناد است که برخی از آنها برای اولین بار است که مورد توجه و استفاده قرار گرفته‌اند.

بررسی تمام این منابع حدود ۵ سال طول کشید و اوایل دهه ۱۳۸۰ کار نگارش اثر آغاز شد. در این نگارش با هدف اطلاع‌رسانی دقیق وقایع، روایت‌های منابع از یک خبر یا اتفاق به گونه‌ای تلفیق شده‌اند که در نهایت نمای کامل و در حد امکان لحظه به لحظه‌ای از ماجرا ارائه کنند.

روزشمار هر روز با عنوان خبرهای همان‌روز آغاز شده و سپس متن خبرها آمده است. این متن پی‌نوشتی دارد که شامل نشانی منابع خبری است. نشانی منابع مطبوعاتی نیز در همین پی‌نوشت آمده است اما نشانی منابع کتابخانه‌ای در ضمیمه دیگری در پایان هر جلد با نام «کتابنامه» تکمیل شده است.

در پایان هر جلد به جز کتابنامه، فهرست «نمایه» قرار دارد که شامل معرفی شخصیت‌ها، مکان‌ها، نشریه‌ها و منابع خبری و شرح بعضی از مفاهیم است. لازم به ذکر است که معرفی‌شدگان در نمایه جلد اول در جلدهای بعد دوباره معرفی نشده‌اند و نمایه جلدهای بعدی شامل نام‌هایی است که برای نخستین بار در آن جلدها آمده است.

بریده‌ای از کتاب روزشمار ۱۵ خرداد ۱۳۴۳

مطالب به نظر حقیر در پرده ابهام عجیبی است و مسائل روز به‌هیچ‌وجه روشن نیست و اخبار گوناگون داخل و خارج موجب نگرانی شدید اینجانب است و خوف آن است که دسته‌ای خبیث ناپاکی بخواهند به تمامیت ارضی مملکت خدای‌نخواسته لطمه‌ای وارد کنند اولیای امور یا غافل هستند یا معذور؛ درعین‌حال وضع خارجی خصوصاً مطالبی که در موضوع خوزستان و کردستان گفته می‌شود و اخیراً در جراید راجع به خوزستان نوشته می‌شود و دولت باید آرامش داخلی را به هر نحو است حفظ کند، دیده می‌شود که کارهای تحریک‌آمیزی در داخل انجام می‌گیرد شیراز را به گرفتن آقای دستغیب و جهرم و حوالی آن را به گرفتن آقای میرحسین آیت‌اللهی و تبریز را به گرفتن آقای قاضی طباطبایی و قم و تهران را به گرفتن جمعی از اهالی منبر و خراسان را به گرفتن آقای طبسی و کارهای دیگر و اصفهان را به نحو دیگر و سایر بلاد را هر یک به نحوی ناراحت و عصبانی می‌کنند. این مطالب حقیر را ناراحت و نگران نموده است و می‌ترسم خدای‌نخواسته صحنه‌های اسف‌انگیزی به وجود آید که بر خلاف مصالح مملکت و اسلام است. تنبیه اولیای امور بی‌اثر است و مثل‌اینکه به طور خودکار یا الزام کارهایی انجام می‌شود که عاقبت و خیلی خدای‌نخواسته داشته باشد. نامه آیت‌الله خمینی به آیت‌الله میلانی ۱۵ / ۱ / ۱۳۴۳