تهران شبیه هر شب دیگر سیاه بود

‌مجموعه «تهران شبیه هرشب دیگر سیاه بود» دارای 50 قطعه شعر در قالب های غزل، سپید، نیمایی، ربایی و دوبیتی با مضامین عاشقانه، اجتماعی و مذهبی است. کتاب با غزل «درخت» و با این مطلع آغاز میشود: «برهنه قد کشیده در هجوم بادها درخت ببین چه کرده تازیانههای باد با درخت» «اتوبوس»، «پنجره»، «بندر»، «صدای مهربان مرگ»، از اشعار اجتماعی و «شکوفه»، «زن اسطوره ای» و «آن صبح سرد» از اشعار عاشقانه این مجموعه هستند. نام این مجموعه از مصراع اول غزلی با اسم «تهران» گرفته شده که غزلی اجتماعی و در ترسیم اوضاع و احوال پایتخت است.

در غزلی دیگر با عنوان «حج» شاعر تجربه حسی خود را از این سفر معنوی سروده است. شفاعی غزلی دیگر را نیز در این مجموعه با عنوان «این سرخ منتشر» گنجانده است که آن را در سوگ شاعر شهید افغانستانی عبدالقهار عاصی سروده و آن را «به حنجره شهادت پسند» این شهید تقدیم کرده است. همچنین یکی از شعرهای این مجموعه در وصف حاج قربان سلیمانی نوازنده دوتار و خواننده موسیقی محلی شمال خراسان است.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌

بریده‌ای از کتاب تهران شبیه هر شب دیگر سیاه بود

ای‌فرصت‌فشرده‌باران‌شدن، ببار/ ای آسمان! تو را به نم چشم من! ببار/ اینجا که برکه‌ها شده حجم لجن ببار/ ای بغض تا همیشه! بیا اشک شو کمی/ ای فرصت فشرده باران شدن! ببار/ من زخم‌خورده عطشم، آبی وسیع!/ بر لحظه‌های پرترک روح من ببار/ با بارش نگاه تو تا اوج می‌پریم/ مردیم در هوای کمی پر زدن، ببار!/ یک روز هم اگر به سراغ من آمدی/ اشکی نثار این جسد بی‌کفن ببار