کتاب حاضر، مجموعه غزلهای قادر طهماسبی (فرید) شاعر معاصر است که در 273 صفحه و سه دفتر (سیب و گل و ستاره، پری ستاره‌ها و عشق بی‌غروب) گرد آمده است. غزلهای فرید که در این مجموعه گرد آمده‌اند جدای از دستاوردهای زبانی و دایرة فرهنگ‌مداری، عمق عاطفی آنهاست که نخستین کارگاه آفرینشگری ذهن خیال او به شمار می‌رود. در کارگاه خیال او رسانایی و تأثرگذاری را که برخاسته از روح زلال و بی‌پیرایه اوست می‌توان به زیبای تمام احساس کرد. ای ماه خودپرست! پرستار من کجاست؟ آه ای ستاره سحری! یار من کجاست؟ خود را مگر چو اشک بریزم به پای او ای آسمان! فرشتة بیمار من کجاست؟ ناهید را به خوشه پروین گره زنید روشن‌کننده تا گره کار من کجاست؟ ای شب! به روشنان ضمیرت بگوکه امشب پری ستاره، پرستار من کجاست؟ شعر فرید با همة سختیها و پختگیهای کار شاعر، واجد نوعی بازیگوشی گاه غریزی و فطری و گاه آگاهانه و عامدانه است که حتی گاه در نتیجه آفرینش متن، این (کودک فرزانگی) تا درک و احساس مخاطب نیز تسری می‌یابد. که در آن وقت، دیگر گفت‌وگو در میان آیینهای درویشی جایش خالی می‌ماند که از پاکی و یگانگی فرید و شعرهایش حکایت دارد. پدید نیست شب انتظار را پایان چنان که گریه بی‌اختیار را پایان کجاست رسم عیادت که سخت بیمارم ز درد سوختم ای انتظار را پایان تو آفتابی و دنیا نشسته در ظلمات بتاب ای شب گیسوی یار را پایان در شعرهای فرید به وضوح می‌توان امتزاج سبکهای هندی، عراقی و خراسانی را به همراه بسیاری از دستاوردهای نیمایی و پس از آن یافت. این گونه‌ها را می‌توان با فخامت تمام و جدیت کمال در مثنویها و غزلهای وی مشاهده کرد. ای اشک ای ستاره دریایی امشب چرا به چشم نمی‌آیی و ... شعرهای شاعر پر از ارادت قلبی و رشحات خوش رنگ رگهای عاطفی اوست. او از اهالی رؤیت است و از همین دیدارها و به تعبیر خودش پروازهاست که قصه حکایت می‌کند. این خیال‌بندی گرمای بزم شعرش را دو چندان کرده است. شعرهای وی خوش‌تراش و خوش‌نشین است. شهادت می‌دهند آیا لبانت بوسة ما را تلاوت کن بگو، باری طبابت کن، بگو چاقو! پری ستاره‌ها دریافت عرض نیاز و مفاهمه رب‌النوع فرحزاد زیبایی معنوی است که شاعر گویا در سرایش شعرش در کار برپایی نماز شکرانه شعر است. این دریافت و مفاهمه با رب‌النوع فرحزاد، شعرهای او را امتیاز و مانایی بخشیده است.