برشی از کتاب:

کلاس اول راهنمایی که بودم درس‌های فارسی، املاء، انشاء و تاریخ رو خیلی دوست داشتم. زنگ‌های تفریح می‌شِستم سرکلاس و برای اون‌هایی که بلد نبودن بنویسن انشاء می‌نوشتم. اما از ریاضی چیزی نمی‌فهمیدم معلم‌مون هم از وقتی متوجه شد توی درس ریاضی ضعیفم، دیگه ول کنم نبود و یه سره صدام می‌زد پای تخته. یه روز هم اومد سر کلاس و گفت:
«خیام، بیا پای تخته!» رفتم پای تخته معلم‌مون رو کرد به هم‌کلاسی‌هام و گفت:
«خیام به فیلسوف بزرگ و نابغهٔ ریاضی بوده. من نمی‌دونم برای چی اسم اون مرد بزرگ رو گذاشته ان روی این پسرهٔ نفهم!»

کتابِ «سد نصرالدین؛ تهران نوشته‌های یک بچه طهرون»، به‌قلم امیر خیام.