برشی از کتاب:

اینجا شرجی روحم نفس‏‌گیرتر از شرجی تنم شده. از آرامش بعضی از همسفران متعجبم. به خواب راحتی رفته‌اند. مثل اینکه این راه را خوب بلدند. به روزهای آینده فکر می‌کنم. میقات و لباس‌هایش، خدا و خانه‌اش، شیطان و تیرها و ستون‌هایش، سرم و موهایش، ابوقبیس و کوه‏‌هایش… چه سور و ساتی می‌شود.
در این افکارم که از بلندگوها اعلام می‌کنند: «کاروان شمارهٔ ۴١٠١٢ آقای حشمت‏‌فر برای عزیمت به جحفه در دو ردیف جدا، خانم‌ها و آقایان قرار گیرند.»
دلم تکان می‌خورد. خواب‏‌رفته‏‌ها زودتر از من سر پا شدند. هنوز به خود نیامده‌ام که مجدداً صدا می‌زنند: «آقایان، زودتر، زودتر، بلند شوید! ساعت هشت و نیم صبح است.»…

– برهوت زیبا، محمدحسن شمشیرگرزاده.