«هفتم تیرماه ۱۳۶۶ دو هواپیمای عراقی بر فراز شهر سردشت بمب‌هایشان را بر سر مردم می‌ریزند. از محل فواره آب بوی سیر در فضا می‌پیچد. یواش یواش آثار شیمیایی پدیدار می‌شود. یکی گریه می‌کند، دیگری تاول زده، آن یکی نمی‌تواند نفس بکشد. آخر شب آمار مجروحان به هزار نفر می‌رسد. شهر کاملا آلوده شده، برگ درختان زرد شده و سگ‌ها و گربه‌ها و گاوها و گوسفندها خفه شده‌اند. ریزش مو و خارش بدن و تاول‌های بی شمار به تن و جان مردم افتاده… بعد از بمباران شیمیایی پسر دومم به دنیا آمد. معلوم شد در زمان بارداری شیمیایی شده… بعضی‌ها از درد و ناتوانی تنفسی خودشکی کردند… بچه‌هایی به دنیا آمدند که هفتاد درصد شیمیایی بودند.»

برشی از کتاب عصرهای کریسکان اثر کیانوش گلزار راغب.
هفتم تیر، سالروز بمباران شیمیایی شهر سردشت در سال ۶۶.