جنایات گروهک کومله، بخشی از ادبیات پایداری‌ست که شاید خیلی کم به آن پرداخته شده است. گروهکی که همان اوایل انقلاب اسلامی هزاران نفر آدم بی‌گناه را شهید کردند و تعداد زیاد دیگری را اسیر و شکنجه.

کیانوش گلزار راغب که خود یکی از رزمندگانی‌ست که چهارده ماه در زندان کومله طعم تلخ اسارت را چشیده است، سراغ روایت کردن این بخش از تاریخ معاصر ایران رفته، ثبت جنایاتی که همچنان ادامه دارد.

در کتاب «شنام»، خاطرات خود را روایت کرده است، در کتاب «عصرهای کریسکان» سراغ خاطرات «امیر سعیدزاده» و در کتاب «برده‌سور» با بازگو کردن خاطرات «یدالله خداداد‌‌مطلق»، بیشتر از جنایات کومله می‌گوید.