استیور می‌گوید اگر به تاریخ نگاه کنیم می‌بینیم که افراد مشهور، به‌ویژه قبل از ظهور رسانه‌های جمعی، فقط افرادی حساب می‌شدند که کاری خارق‌العاده انجام داده‌اند. با این وجود، همان‌طور که بورستین اشاره کرده، پس از ظهور رسانه‌های جمعی نوعی گرایش به آفرینش «رویدادهای کاذب» ایجاد شد تا توجه مخاطبین به افرادی جلب شود که رسانه خواهد. اگر آن‌طور که ون کریکن گفته توجه یک منبع محدود باشد، آنگاه ناگزیر می‌شویم در مورد اینکه توجه خود را به کجا معطوف می‌کنیم گزینشی عمل کنیم. آن‌هایی که رویدادهای کاذب یا رویدادهایی ایجاد می‌کنند که فقط به دنبال جلب توجه باشند همان‌هایی هستند که هدفشان معروفیت است. اگر کسی به دنبال شهرت باشد سعی می‌کند کاری انجام دهد که ارزش انجام دادن داشته باشد و سپس امیدوار است بخاطر آن مورد توجه قرار گیرد. اگر کسی در واقع فقط به دنبال معروفیت باشد، آن‌گاه هر رفتاری که جلب توجه کند برای این مقصود کافی است. افرادی هم هستند که نه به دنبال شهرت هستند نه معروفیت.
نوشتهٔ #گیل_استیور
مترجم: #احسان_شاه_قاسمی
امکانِ خرید از طریق سایت سورهٔ مهر:
www.sooremehr.ir
#سوره_مهر
#کتاب_خوب_بخوانیم
@sooremehr