حجره شماره دو
«شب نوزدهم دی سال 1356 شهر قم مثل باروتی شده بود که منتظر جرقه‌‏ای بود تا منفجر شود. هیچ‌‏کس نمی‌‏دانست روز بعد چه چیزی در انتظار این مردم است. اما در آن روز به هیچ چیز جز توهینی که به رهبرمان شده بود فکر نمی‌‏کردیم. جان امانتی بود که روی دستمان گرفته بودیم و کوچه به کوچه با خودمان این طرف و آن طرف می‌‏بردیم. برای منی که همیشه وصیت‌‏نامه‌‏ام زیر سرم بود، سنگ هم از آسمان می‌‏بارید، کوتاه آمدن معنایی نداشت.
صبح با تمام سردی‏‌اش از راه رسید. خبر دهان به دهان در شهر پیچیده بود. شهر شده بود آتش زیر خاکستر که لحظه به لحظه داشت گُر می‌‏گرفت. دست هر عابر و رهگذری کاغذ کپی ‏شدۀ مقاله بود. بعضی‌‏ها از عصبانیت کاغذ را لوله کرده بودند و به در و دیوار می‌‏کوبیدند. بی‏سوادها از باسوادها می‌‏خواستند مقاله را برایشان بخوانند. «لا اله الّا الله» و «لعنت بر شیطان» از زبان‌‏ها جاری می‌‏شد.»

#کتاب_خوب_بخوانیم
#سوره_مهر
#حوزه_هنری
@sooremehr