روزهای دشوار مبارزه جوانان با رژیم گذشته

به گزارش پایگاه خبری سوره مهر، کتاب «خاطرات علی تمَسُّکی» که محمدحسن مصحفی آن را به رشته تحریر در آورده، تصويری خواندنی و قابل لمس از سرگذشت افرادی را پيش چشم مخاطب می‌نهد که در دهه‌های۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ شمسی، دوران نوجوانی و جوانی خود را زير ساية رژيمی سپری کردند که نه تنها ارتباطی با آن نداشتند بلکه هيچ تناسب و شباهتی بين ارزش‌ها و آرمان‌های خود و آن رژيم نيز نمی‌ديدند.

جوانانی که در صدد تغيير شرايط جامعه و مقابله با رژيم حاکم برآمدند و خيلی زود به يکی از پايه‌های شکل گيری انقلابی فراگير، مذهبی و سياسی تبديل شدند که دگرگونی بنيادين شرايط را به همراه آورد.

همچنین خاطرات علی تمَسُّکی، تصويری از مجالس مذهبی و محافل و شبکه‌های ارتباطی که در شکل دادن به افکار جوانان در آن دوران نقش مهم داشتند به دست می‌دهد. ضمن اينکه راوی شرايط سياسی، مذهبی و اجتماعی شهر زادگاه خود، همدان، را به روشنی برای مخاطب تشريح می‌کند.

از ديگر نکات برجسته اين اثر، خاطرات نسبتا مشروح راوی در توصيف شرايط شکنجه و زندان‌های حکومت پهلوی، کيفيت زندگی و برنامه‌های روزمره زندانيان، تعامل زندانيان با يکديگر و با اوليای زندان و نيز اختلافات و مرزبندی بين زندانيان سياسی است.

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «به محض ورود به اوين، برايم معلوم شد که اختلافات موجود بين زندانيان مذهبی و کمونيست، شديد است، در نتيجه ساختمان محل نگهداری اين دو دسته را از يکديگر جدا کرده‌اند. اوين چهار ساختمان جديد دو طبقه، با نمايی از آجر قرمز داشت. در بدو ورود، مسئولين زندان اززندانی می‌پرسيدند که نماز می‌خواند يا نه. متناسب با پاسخ زندانی به اين پرسش، محل نگهداری او (بند بچه‌های مذهبی يا بند بچه‌های چپ و مارکسيست)، را تعيين می‌کردند. البته علاوه بر وجود برخی اختلافات بين نيروهای مختلف سياسی زندانی، اين رفتار مأموران رژيم در زندان اوين، دلايل ديگری نيز داشت. می‌دانستيم که ساواک کارشناس‌های کارکشته و با سوادی را به کارگرفته بود تا برنامه‌هايی برای سرکوب مخالفين سياسی حکومت تدوين کنند. برای سرکوب کردن مخالفين و از کار انداختن آنها، يکی از روش‌ها برخورد شديد و توأم با خشونت بود. اين بخش، به وسيله اعدام، زندان، شکنجه و ايجاد جو رعب و وحشت در جامعه محقق می‌شد. اما روش ديگر، ايجاد اختلاف در ميان مخالفان نظام شاهنشاهی بود. گسترش اختلاف بين مخالفين می‌توانست انرژی آنها را تا حد زيادی تحليل ببرد. با اين ذهنيت بود که احساس می‌شد تقسيم زندانيان در اوين، به نوعی از توطئه‌های ساواک است. با اين اوصاف، عجيب نبود که در ابتدای ورود به اوين، مسئولان زندان بر وجود اختلاف بين

زندانيان انگشت بگذارند و آنرا بزرگنمايی کنند.»

نظرات