ورود
برای پنجمین بار؛
«سفر به قله‌ها» با سرهنگی و بهبودی
به گزارش پایگاه خبری
سوره مهر، گزارش‌نویسی یکی از شیوه‌هایی است که می‌تواند برای بیان یک حادثه به
خوبی از آن استفاده کرد. این شیوه پُرطرفدار در میان اصحاب رسانه از جمله روش‌های
خوب ثبت وقایع تاریخی نیز محسوب می‌شود. روشی که مرتضی سرهنگی و هدایت‌الله بهبودی
به عنوان دو خبرنگار جنگی به خوبی از آن استفاده کرده‌اند.
سرهنگی و بهبودی که
در بسیاری از اتفاقات مهم تاریخ دفاع مقدس جز اولين شاهدان حوادث بودند، با
استفاده از تکنیک گزارش‌نویسی و ذوق خدادادی خود به ثبت این وقایع پرداخته‌اند.
این دو نویسنده
تاکنون گزارش‌های زیادی را در ارتباط با وقایع دفاع مقدس نوشتند که پنج مورد از این
گزارش‌ها را در کتابی به نام «سفر به قله‌ها» منتشر کرده‌اند. البته نگارش یکی از
این داستان‌ها برعهده سیدیاسر هشترودی یکی دیگر از گزارش‌نویسان خوش‌ذوق دفاع مقدس
است.
پنج گزارش جنگی که
در این کتاب آمده به استثنای یک مورد، همگی در سال‌های ۶۶ و ۶۷ به رشته تحریر
درآمده‌اند و در واقع مستنداتی هستند از اتفاقاتی تلخ که با زبانی نرم و بیانی
دلنشین نگاشته شده‌اند.
شیوه‌های گزارش‌نگاری
در این کتاب حکایت از پختگی قلم نویسندگان آن دارد و در بسیاری از قسمت‌ها به
مرزهای داستان نزدیک شده و جاذبه‌ای دوچندان ایجاد می‌کند. در پنج گزارش این کتاب
درباره عملیات آزادسازی حلبچه، منطقه عملیاتی بیت‌المقدس ۶، عملیات مرصاد، بازدید
خبرنگاران داخلی و خارجی از مناطق آزاد شده و ... می‌خوانید.
اما شاید برای معرفی
این ۵ گزارش، هیچ متنی بهتر از یادداشت مقام معظم رهبری بر اين کتاب نباشد. ایشان
در یادداشت خود بر این کتاب نوشته‌اند: «گزارش اول، حرفه‌‌اي و هنرمندانه، شرح
کوتاهي از اولين ساعت بمباران سيانوري حلبچه، ارايه کرده است که بسيار مغتنم است و
نيز اشاره‌‌اي به وضع اسراي عراقي در پشت خط اول دارد که آن‌هم جالب و مهم است.
گزارش کوتاه دوم از همان نويسنده است. گزارش بعدي که به زبان روزنامه‌‌اي و در سبک
گزارش‌هاي مطبوعات غربي و بتقليد از آنها نوشته شده حاوي مطلبي چندان مهم نيست،
بعلاوه که گسيختگي در ذهن و نارسائي در زبان هم گاه در آن هست، ولي از اين جهت که
تصويري ـ گرچه مبهم ـ از کردهاي اتحاديه ميهني ارائه کرده، مغتنم است. گزارش
چهارم درباره حمله عراق به جنوب پس از قبول قطعنامه (تيرماه ۶۷) و از آن جالب‌تر،
شرح انهدام منافقين در غرب کشور و تپه حسن‌آباد است. گزارش خوبي است. تکيه بر بچه‌‌هاي
جنوب (فقط) برايم مفهوم نشد هرچند ناگفته ماندن چيز مهمي در آن واقعه، برايم
کاملاً مفهوم بوده و هست! گزارش آخر - از همان نويسنده- چيزي نيست جز قلم‌انداز
يک نويسنده خوش ذوق که جز پاسخ به احساسات، هدفي از نوشتن ندارد...»
نظرات
