بازیگری سینما

‌‌‌‌‌‌«بازیگری سینما: درس‌های یک بازیگر» مجموعه‌ای از آموزش‌ها، راهنمایی‌ها و تجربیات مایکل کین( -۱۹۳۳)، نویسنده و بازیگر سرشناس انگلیسی است.

او در این کتاب، بر اساس تجربه سال‌های طولانی بازیگری‌اش روی مهارت‌های رفتاری و ارتباطی برای موفقیت در صنعت سینما به عنوان یک بازیگر تاکید دارد.

بریده‌ای از کتاب بازیگری سینما

‌«اگر واقعا بر ارائه بازی هنرمندانه تمرکز کنید، می‌توانید آسوده نقش خود را بازی کنید و مطمئن باشید که دوربین در هر لحظه شما را می‌بیند و هیچ‌وقت از شما غافل نخواهد شد.»«تقریبا همه بازیگران بدون استثنا به همدیگر کمک می‌کنند. در صنعت سینما، تعداد کسانی که ترقی آن‌ها ناگهان متوقف می‌شود و از اذهان خارج می‌شوند به اندازه تعداد بازیگرانی است که می‌کوشند کلک بزنند و یا دشمن‌تراشی کنند. این‌گونه رفتار کردن معمولاً موفقیت‌آمیز نیست، چرا که حاکم، یعنی کارگردان، ناظر ماجرا است. کارگردان متوجه می‌شود که چه چیزی قلابی است و کدام بازیگر می‌کوشد تسلط بیش‌تری پیدا کند و درنتیجه، دستور قطع را صادر خواهد کرد. حتی اگر این کار از دید کارگردان پنهان بماند، تماشاگران آن را حس خواهند کرد. شاید متوجه نشوند که چرا یک صحنه مشکل دارد، اما به طور غریزی حس می‌کنند که از بازی یک بازیگر خوششان نمی‌آید و می‌گویند که حرکات فلان بازیگر نامناسب و مسخره بود. مانند تئاتر که خودنمایی از طریق استفاده از ویژگی‌های صحنه صورت می‌گیرد، در سینما نیز خودنمایی وجود دارد. در سینما، چنین فردی ممکن است گامی به عقب بردارد تا بازیگر دیگر برای برقرار کردن ارتباط مجبور شود به دوربین پشت کند. همچنین بازیگرانی وجود دارند که نقش چندان مهمی در صحنه ندارند و با حرکت دست یا چرخش سر در یک لحظه حساس یا با افزایش مکث، سعی می‌کنند نظر تماشاگر را به خود جلب کنند و به اصطلاح صحنه را بربایند. این بازیگران می‌کوشند دوربین روی آن‌ها مدت طولانی‌تری بماند. کم‌تر بازیگری به این‌گونه کارها تن می‌دهد و کارگردانان نیز معمولاً این کارها را تحمل نمی‌کنند.»