شاهدان شهید(جلد اول)

کتاب حاضر، تجزیه و تحلیل است از زندگی سیاسی امام حسین(ع)، از تولد تا خروج از مدینه، که علی‌محمد بشارتی آن را در دو جلد، (جلد اول) در یک مقدمه، هفت فصل، سه بخش، (خلافت عمر) (استراتژی خلیفه دوم برای حکومت بنی‌امیه)، خلافت امیر‌‌المؤمنین، با عناوینی همچون ـ میلاد امام حسین(ع). در خدمت پدر، در محضر پدر، در امامت برادر، دوران عسرت اسلام، ولایت سرخ، شعر سپید و منابع و مآخذ، تدوین نموده است. وی در مقدمه کتابش از هوای گرم و دم‌کردة کربلا که به شد‌ّت سوزان است یاد کرده گویا عاشورای سال 61 هجری مطابق با 18 مهرماه بوده است، هوای گرم و داغ و طاقت‌فرسا، چه بلایی بر اطفال بی‌پناه مضطرب که از آب هم محروم بودند آورده است. هوای کربلا در چنین روزی بالای 48 درجه است. پس باید دید که ظهر عاشورا بر حسین(ع) و یارانش به‌ویژه کودکانش چه گذشته باشد. امام حسین (ع) و یاران اندکش در محاصرة گروهی خونخوار و دین‌ستیز، هر لحظه، جسم پاره‌پارة شهداء، صف طولانی شهیدان تا نوبت به شاهد شهیدان می‌رسد. کودکان و زنان به دورش حلقه می‌زنند. همه خسته و نگران، چشمها به گودی فرو رفته، دیگر از تنها چیزی که خبر نیست، تشنگی و گرماست. خجالت از روی حسین (ع)، زیرا لحظة پیش عمویش عباس برای آوردن آب به علقمه رفته است و برنگشته است. به تصویر کشیدن این فجایع و زیبایی با محدودیت زبان و قلم امکان‌پذیر نیست. 1365 سال از واقعه کربلا گذشته است، حوادث بسیاری بر آن گذشته است، ماجراهای متعددی پیش آمده است. حوادثی که به کلی فراموش شده است، جز رد‌ّ پایی از آنها در تاریخ باقی نمانده است، با گذشت چهارده قرن فراز و نشیب، که هزینه‌های میلیاردی برای کم‌رنگ کردن این حادثه بزرگ و خلوص پیروان آن حضرت برای نگهداری و ماندگاری که هنوز هر روز بیشتر از دیروز و برتارک سایر حوادث می‌درخشد، نیاز دوباره دارد، تا با تحولات جهان مدرن و پیشرفت علم و علوم انسانی، نگاه دیگری با تحلیل و تجزیه دیگری به این حوادث عظیم نگریست که علی محمد بشارتی به خوبی از پس این بزرگ بر آمده است. وی در فصل اول، به تحولات روزگار امام علی(ع) و میلاد امام حسین (ع) می‌پردازد. سالها در خدمت پدر و پیامبر اسلام، روزهای خلافت عمر، سالهای انحراف از اصول اسلام، خلافت پدر که یا رنجی یا همراست، روزهای امامت برادر، دوران ؟ ، دور شدن از مبانی اسلام، ولایت سرخ از روزگاران امامت امام حسن مجتبی، که با کوردلان معاویه‌ای همداست، با غزل زیبایی از ام‌‌البنین مادر عباس به پایان می‌رسد. سایر حوادث در جلد دوم، پیگیری می‌شود.