این کتاب که نام کامل آن « زندگی برجسته ترین نقاشان،پیکره سازان ومعماران» است از سدۀ هفدهم به این سو بارها در سراسر جهان به زبانهای گوناگون ترجمه وبه عنوان معتبرترین‌ماخذ برای مطالعۀ هنر دوران رنسانس به آن استنادشده است و پس از‌چهارصد وسی وپنج سال که از انتشارآن می گذرد،سرانجام درنخستین سال‌های هزارۀ سوم توسط انتشارات سوره مهر به فارسی برگردانده شد. این‌کتاب‌در‌سه‌بخش‌«‌رنسانس‌آغازین»‌،‌«‌رنسانس میانه»‌و«اوج رنسانس» ؛ ‌هنر دوران‌رنسانس را مورد بررسی قرارداده است .وازاری خواننده را از میان اوراق تاریخ رنسانس گذر می دهد وبا ذهنی فرهیخته وتعلیم یافته نخستین نشانه ها وآغازگاه ها را می نمایاند ونشان می دهد که‌هنر‌برای‌رسیدن‌به قله‌های‌رنسانس‌چه فراز ونشیب‌ها و دشواریها‌را‌پشت‌سرگذاشته است. تئوری هنر وازاری اگر چه اندکی پیچیده ومغشوش و متاثر از زبان مبهم اما هشدار دهنده‌ی نوافلاطونی‌است،با این همه باید این واقعیت را نیز‌در‌نظر‌داشت‌که‌اندیشه‌های‌ نوافلاطونی و شوریدگی‌های‌ربانی‌سدۀ شانزدهم،‌زبان نامفهوم هنر را با نوعی تفکر عارفانه درمی آمیخت. قابل‌ذکراست‌بسیاری‌از‌پژوهشگران‌ و تاریخ‌نگاران‌و‌بسیاری‌از‌هنرشناسانی‌چون‌یوآخیم‌وینکلمان، یاکوپ بورکهارت،هاینریش ولفلین و… وازاری را سلسله دار یک تحول فرهنگی دانسته و خود را مدیون آغازگری ورهنمودهای ایشان می دانند. لازم به یادآوری است وازاری درسال‌1511در شهر آرتسو ایتالیا به دنیا آمد ، درسال 1524 پدرش او را نزد « میکل آنجلو » برای آموختن طراحی به فلورانس فرستاد و بعد ها در همین شهر سکنی گزید.درسال 1571 پس از پایان موفقیت آمیز« سالارییا » در واتیکان ،پاپ او را به مقام « شهسوار مهمیز طلایی» مفتخر می‌کند و پس از عمری که بیشتر آن در سفرهای تحقیقی ، کاری ونقاشی‌سپری‌شد‌هنگام‌نقاشی‌دیوارنگاره‌ی‌گنبد فلورانس در‌2 سالگی دیده برجهان فروبست.