به امید دیدار

در این فیلم‌نامه، زندگی روستاییان ساده‌ای به تصویر کشیده شده که از طرف حکام و اربابان متحمل ظلم شده اما در فرجام به گونه‌ای حماسی علیه ظلم و ستم به پا می‌خیزند و ….

این فیلمنامه که در 73 صحنه کوتاه تنظیم شده، یک روایت‏ حماسى در فضاى داستان‏هاى روستایى است. ماجراى ظالم ومظلوم، ارباب و رعیت، حق و ناحق، که در یک گذشته نامعلوم وزمانى دور رخ مى‏دهد. در پى یک جریان ساختگى دزدى، از سوى ارباب و پسرش جمال،«بابافرج» پدر «صنم‏بر» – دختر مورد علاقه جمال – و خدایار نامزد صنم‏بر، به اتهام دزدى دستگیر مى‏ شوند. ارباب تنها در صورتى ‏راضى مى‏شود بابافرج را آزاد کند که وى با ازدواج جمال و دخترش‏ موافقت کند. بابافرج ظاهراً راضى مى‏شود به این ترتیب از زندان آزاد مى ‏گردد. یک شب قبل از جشن عروسى صنم‏بر و جمال، خدایار اززندان فرار مى‏کند و صنم‏بر را به عقد خود در مى‏آورد. جمال، خدایار وصنم‏بر را پیدا مى‏کند و با آنها درگیر مى‏شود. در این درگیرى جمال‏ کشته مى ‏شود، خدایار مجبور به فرار شده و صنم‏بر و پدرش دستگیرمى‏شوند. خدایار با عده‏اى یاغى که مخالف ارباب هستند، آشنامى‏شود. پس از مدتى، اختلاف خدایار با رئیس گروه، آنها را تبدیل‏ به دو دسته مى‏کند. از طرفى صنم‏بر براى زایمان، با یک دلیجان از زندان به شهر منتقل مى‏شود، در راه اگرچه خدایار موفق مى‏شود همسر و فرزند تازه به دنیا آمده ‏اش را نجات دهد، اما خود به دست‏ یاغى‏‌ها کشته مى‏شود.

بریده‌ای از کتاب به امید دیدار

آیا فیلمنامه، صرفا نقشهای اولیه برای شکل دهی اثری به نام فیلم است؟ یا اثری است مستقل که خود میتواند دارای ساختاری محکم، نثری غنی و ادبیاتی شاعرانه باشد؟ بدون تردید فیلمنامه خوب متنی است که میتواند با داستانهای مطرح عالم ادبیات همپایی کند. فیلمنامه هایی که به مرور در این مجموعه به چاپ خواهند رسید حاصل تلاش نویسندگانی است که در جلسات و گردهمایی ها و یا مشاوره های مدرسه کارگاهی فیلمنامه نویسی حوزه هنری شرکت کرده اند. هر کدام این فیلمنامهها از جنبهای قابل توجه است و مرور آنها بازگوکننده جنبههای دیده نشده ای از کوششهای جمعی دست اندر کاران سینمایی ایران برای ثبت تجربه های جدید است.