پروژه سالاد شیرازی

 این رمان طنز روایتگر زندگی زنی است که روی نظم و انضباط حساس است. او که استاد دانشگاه است، با همسر و پسرهای دوقلو هفده‌ساله‌اش ماجراهایی را رقم می‌زنند که کتاب را خواندنی کرده و برای آدم‌ها جذاب است.

 این کتاب از زبان اول‌شخص مفرد که همان مادر خانواده است روایت می‌شود. او روی همه چیز حساس است و می‌خواهد همه کارها به بهترین شکل ممکن انجام شود و سعی می‌کند این را به بقیه هم یاد دهد.

 اما با حضور دو پسر در آستانه کنکور و همسری که به‌خاطر شغلش گاهی به مأموریت می‌رود و خانه نیست، این حساسیت و نظام ذهنی به چالش کشیده می‌شود.

 البته این چالش فقط در خانه وجود ندارد، در جاهایی مثل دانشگاه، روابط فامیلی، مسافرت و حتی رابطه با همسایه‌ها اتفاقات مختلفی می‌افتد که علاوه بر ایجاد داستان و بازگویی تجربه زندگی روزمره برای مخاطب، او را می‌خنداند و گاهی به فکر فرومی‌برد.

طنز در کتاب پروژه سالاد شیرازی

 کتاب پروژه سالاد شیرازی مجموعه داستان‌های به‌هم‌پیوسته‌ای است که در هر کدام یک اتفاق می‌افتد و ابعاد مختلف یک زندگی خانوادگی و اجتماعی را نشان می‌دهد.

 به همین دلیل موقعیت‌هایی خلق می‌کند که منطق اولیه هر موضوعی را به هم می‌زند و واکنش‌های آدم‌ها آن را به طنز تبدیل می‌کند. علاوه بر موقعیت کمدی، طنز این کتاب به گفتگوها و واکنش آدم‌های فرعی به شخصیت اصلی و رعایت انضباط او برمی‌گردد و لبخندی به لب خواننده می‌نشاند.

 باتوجه‌به اینکه این طنز و گاهی نقد اجتماعی خودش را در محیط‌های معمولی و روزمره مثل دانشگاه و مراسم عروسی و مجتمع آپارتمانی نشان می‌دهد، برای خواننده ملموس است و بهتر درک می‌شود.

 نگاه انتقادی اجتماعی نیز در این داستان‌ها به چشم می‌خورد. جایی مثل جلسه دفاعیه دانشجویان و مطرح‌شدن مسئله مهاجرت یا سختی شغل پزشکان پروازی.

 در نگاه کلی، این کتاب با نثر روان و گویای نویسنده، باعث می‌شود برای ساعاتی زندگی را از دید یک مادر شاغل و منضبط نگاه کنید و در موقعیت‌های متعددی که برای او پیش می‌آید قرار بگیرید، او را درک کنید و مثل هر زندگی روزمره دیگری به اتفاقات آن بخندید.

بریده‌ای از کتاب پروژه سالاد شیرازی

وسط حرف‌هایم با نرگس میلاد را که مدتی است برای فضولی نشسته روبه رویم می‌بینم که بلند می‌شود و می‌رود آشپزخانه بعد با قابلمه تفلون مادرم و یک قاشق برمی‌گردد می‌نشیند جای قبلی قاشق را که می‌بینم می‌فهمم نیت کرده عاق والده‌ام. کند هول می‌شوم و با دست به میز تلفن ضربه می‌زنم سرش را از توی قابلمه در می‌آورد و نگاهم می‌کند. به قاشق توی دستش اشاره می‌کنم و مثل بیل زدن دستم را و بعد سرم را به نشانه نهی تندتند تکان می‌دهم.