سرزمین پسته

 مبدا و منشأ اصلی پسته

قدیمی‌ترین اثری که از پسته در جهان به‌دست‌آمده، قطعه چوب نیمه‌سوخته‌ای است مربوط به عصر حجر که در حدود هزار سال پیش در اطراف شهرستان فسا (استان فارس) پیدا شده و هم اکنون موزه پارس نگهداری می‌شود.

 هرودوت مورخ مشهور یونانی نیز در نوشته‌های خود اشاراتی به کشت پسته خودکرده، بنابراین درخت پسته در ایران سابقه تاریخی دارد و گمان می‌رود که این محصول از چهارهزار سال پیش در ایران کشت می‌شده است. ایرانیان از دورترین ایام تاریخ خواص خون‌ساز و حیات‌بخش و هوش افزای محصول پسته را به فراست دریافته‌اند.

 برای مثال به روایات منابع باستانی ضحاک مغلوب ایرانیان، پارس‌های پیروزمند را (پسته خوار) خطاب کرده است و قطعه‌ها مردانی وصف شده‌اند که از کودکی پسته را به‌عنوان خوراکی نیروبخش، مقوی و کم‌حجم همواره به همراه داشته‌اند به روایت حکیم طوس فردوسی، پادشاه ساسانی در واپسین ایام عهد باستان فرمان می‌دهد پسته را همچون خوراکی حیاطی و انرژی‌بخش در دژهای خراسان انبار کنند تا بتوانند در هجوم دشمن مقاومت کنند.

بریده‌ای از کتاب سرزمین پسته

غلامرضا آگاه از تجار بمبئی مشورت می‌گیرد. آنها به او تاجرانی در نیویورک را معرفی می‌کنند. این نیویورکی‌ها اصالتاً اهل سوریه و مسیحی بودند و در آمریکا زندگی می‌کردند. به دلیل وجود پسته در سوریه آنها با این محصول آشنایی داشتند. آگاه نشانی آنها را می‌گیرد و سپس از طریق بمبئی چند گونی پسته برایشان ارسال می‌کند. بعد هم با تلگراف از آنها می‌خواهد پسته‌ها را بفروشند و پولش را حواله کنند تلاش آگاه به دلیل نبود پسته در امریکا و علاقه تجار سوری به پسته، نتیجه می‌دهد و بدین ترتیب مقصد اول پسته رفسنجان برای چندین دهه بعد مشخص می‌شود. همچنین معلوم می‌شود که قرار است با پسته‌های تولیدی چه‌کار کنند قرار است آنها را صادر کنند! همان انگیزه‌ای که از اول آگاه با آن فعالیتش را آغاز کرده بود.