با سرودخوان جنگ در خطه‏ نام و ننگ

این کتاب، شامل بخشی از یادداشت های نادر ابراهیمی، از سفر به جبهه جنوب، در فروردین 1365 می باشد .

همراه با ابراهیم حاتمی کیا با حضور درخرمشهر، جزیره مجنون و … با روحیات و خواسته های رزمندگان ایرانی همراه می شود و شگفت زده و مبهوت به دنیای صمیمی و پر ازصفا و اخلاص آنان قدم می گذارد و افکار روشنفکری (شبه روشنفکری) را در مقابل آرمان های رزمندگان، حقیر و پست می شمارد و ار زبونی و اختگی شبه روشنفکران شکایت می کند. همچنین همراهی با اشعار و نوای آهنگران، سرودخوان جنگ، حسن ختام اکثر بخش های کتاب است.

بریده‌ای از کتاب با سرودخوان جنگ در خطه‏ نام و ننگ

«این جنگ، قبل از هرچیز، یک نکته ی بسیار بنیادی از یاد رفته را به باد همه ی ما آورد، و آن اینکه ما ملتی تسو، بزدل، تو سری خور، تریاکی، تسلیم و بی حمیت نیستیم، و سپس این نکته را، که ایمان و انگیزه، اسلحه ی عظیم و خطیری ست برای تهی دستانه و غیرتمندانه جنگیدن و پیروز شدن». در بخشی دیگر آمده است: «یک روز وقتی جنگ تمام شد، تو برای ما معنی خواهی کرد، کلمه ی هموطن را، کلمه ی همراه را، کلمه ی همسفر را، … کلمه ی ایمان را، کلمه ی توکل را، کلمه ی ایثار را، کلمه ی شهادت را، … من می دانم برادرها، بازهم برادری خواهند کرد و خانه ی محقّر را، برادرانه از نو خواهند ساخت و… »