دیدار زخم‌ها

معصومه میرزایی در کتاب «دیدار زخم‌ها» راوی جراحت‌ها و مظلومیت‌های رزمندگان دفاع مقدس است و لیلا محمدی چنان با او همراه و همدل شده‌تا میرزایی با شوق و علاقه همه چیز را با نهایت جزئی‌نگاری تعریف ‌کند.
خاطرات میرزایی از دوران کودکی‌اش در محله‌ای از جنوب شهر تهران آغاز می‌شود، با پدری که سل گرفته و روزگاری که به دشواری می‌گذرد. او یک‌بار که پدرش را به درمانگاه برده بوده، با پیشنهاد مسئول آنجا می‌‌پذیرد که در درمانگاه بماند تا کمک‌های اولیه را یاد بگیرد؛ همین‌جا است که تکلیف آینده میرزایی‌مشخص می‌شود.
او خیلی زود ازدواج می‌کند و‌صاحب فرزندانی می‌شود. بعد هم انقلاب از راه می‌رسد و میرزایی با این موج عظیم همراه می‌شود. یکی از فصول جذاب کتاب، صحنه‌ای است که او به همراه خانواده‌اش به دیدار امام راحل می‌روند.
بعد که شعله‌های جنگ برافروخته می‌شود، میرزایی مانند بسیاری دیگر از زنان غیرتمند در پشت جبهه به یاری رزمندگان می‌شتابد؛ اما این عرصه برای او کوچک‌است و میل به کارهای بزرگ‌تر دارد. به همین خاطر به بیمارستان 502 ارتش می‌رود و‌با صبوری و فداکاری، مداوای مجروحان جنگ را به جان می‌خرد. بعد به بیمارستان خانواده می‌رود و همین روند را پی می‌گیرد. مقصد بعدی او‌بنیاد شهید‌است تا باعث و بانی ازدواج‌ جوانانی می‌شود که یا از خانواده شهدا بوده‌اند یا مجروح و جانباز جنگ.
میرزایی در ادامه کوشش‌های بی‌دریغش به سوسنگرد‌و بیمارستان شهید چمران می‌رود تا راوی غریب‌ترین لحظات شهادت بزرگمردان جنگ باشد.

سال 1356 در شهرستان میانه متولد شد و اولین داستان کوتاهش را در 10 سالگی نوشت. لیلا محمدی به خاطر علاقه و استعدادی که در این حوزه داشت طی سال‌های 70-69 دوره آموزش مکاتبه‌ای داستان‌نویسی را در حوزه هنری گذراند.‌وی وقتی برای ادامه تحصیل به تهران آمد با واحد زنان دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری آشنا‌شد و همکاری با این واحد را آغاز کرد.‌‌لیلا محمدی: «دیدار زخم‌ها» خاطرات خانمی است که یک زندگی کاملاً معمولی داشته است. شاید فرق معصومه میرزایی با خانم‌های دیگر این بود که وی سخت به اعتقادات خود پایبند و دارای یک روحیه انقلابی بود و همت او که در بیمارستان‌های ارتش فعالیت می‌کرده است. او طی سفری دو هفته‌ای به سوسنگرد می‌رود و جبهه‌های جنگ را از نزدیک می‌بیند.

ریحانه فتحی ثانی: کتاب «دیدار زخم‌ها» دربرگیرنده خاطرات معصومه میرزایی از زمان کودکی، قبل از انقلاب، انقلاب، بعد از انقلاب و دوران جنگ است. میرزایی با پشتکار و کوشش فراوان در این سال‌ها و در ایام جنگ با توجه به آموزش‌های امدادگری کار امدادرسانی به مجروحان جنگی را به عهده می‌گیرد و در بیمارستان ارتش به کار مجروحان رسیدگی می‌کند. این کتاب در واقع شرح فداکاری‌های انسانی است که با مشقت‌های زیاد برای کمک به همنوعان خود از هیچ کمکی دریغ نمی کند.