آدلا هنوز شام نخورده!

یکی از ظرفیت‌های جنگ ثبت و ضبط خاطرات طنزآمیز و شوخی‌ها و بذله‌گویی‌هایی متناسب با فضای جنگ است که به دلیل بافت سنی جوان رزمندگان از فراوانی قابل توجهی برخوردار است.

انگار نه انگار که جنگ شهادت، مجروحیت، و سختی و گرمایی و سرمایی داشته است. اگر هم بوده، آن‌قدر سهل و ساده از کنارش عبور می‌کنند که انگار اصلا نبوده است. جالب است که همین‌ها را هم به خدمت طنز در می‌آورند؛ این نشان‌دهنده روح بزرگ و تحمل‌پذیر رزمندگان طناز ماست.

بریده‌ای از کتاب آدلا هنوز شام نخورده!

یک آن با صدای انفجار از جا پریدم؛ آمدم به شکم روی زمین بخوابم نتوانستم. قابلمه توی بغلم بود. پریدم بالا و به پشت روی زمین خوابیدم و قابلمه را روی شکمم گذاشتم. سنگر فرماندهی از خنده منفجر شد. کجا آموزش دیده‌ای؟ وقتی می‌خوابی دستات رو بذار روی گوشات نه دو طرف قابلمه! خجالت کشیده بودم. آرنج دستم را روی زمین گذاشتم و از جا بلند شدم. یک رزمنده تا کمر خم شده بود. دست‌هایش را روی کاسه زانوهایش گذاشته بود و قهقهه می‌زد. رنگش سرخ شده بود وسط قیس‌قیس خنده هایش گفت: قبلا کدوم عملیات بوده‌ای ژنرال؟