نظریه تاریخی انقلاب اسلامی

کتاب «نظریۀ تاریخی انقلاب اسلامی: در بازخوانی اندیشۀ رضا داوری اردکانی، محمد مددپور، حسین کچویان و دیگران» به کوشش محمدسجاد صفار هرندی و با همکاری نویسندگانی چون علیرضا بلیغ، محمد جمشیدی، و میرحامد حری منتشر شده است. این کتاب تلاشی است برای بازخوانی و تحلیل نظریه‌های تاریخی مرتبط با انقلاب اسلامی ایران و به بحث گذاشتن تأملات نظری شماری از متفکران مهم دوره پساانقلابی در قالب فصولی جداگانه​​.

در پیش‌گفتار کتاب، تأکید شده که حوزه مطالعات نظری انقلاب اسلامی از جمله قلمروهای پژوهشی است که در سال‌های اخیر در دستور کار پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی قرار گرفته و هدف از انتشار این کتاب تقدیم تأملات نظری در این زمینه به خوانندگان علاقه‌مند است. این کتاب به دنبال آن است تا خطوط اصلی نظریه‌های تاریخی انقلاب اسلامی را روشن سازد​​.
درآمد کتاب با عنوان «درباره نظریه‌های تاریخی و نظریه تاریخی انقلاب اسلامی» به قلم سجاد صفار هرندی نوشته شده است.

بریده‌ای از کتاب نظریه تاریخی انقلاب اسلامی

تجربه انقلاب با خود درکی از مفهوم تبدل و دگرگونی را به ارمغان می‌آورد که ناگزیر به تقویت تأمل تاریخی منتهی می‌گردد. زیروزبر شدن آنچه پیش‌تر سخت و استوار تلقی می‌شد برهم‌خوردن چیدمانی از اشیاء و معانی که تاکنون بدیهی انگاشته می‌شد تأسیس اساس نظمی نوآیین نوعی تجربه روحی و شهودی از تولد «خویشتن» جدید و قرارگرفتن روند تحولات روی دور تند همه‌وهمه برانگیزنده التفات تاریخی بود. شوریدن مردم ایران بر رژیم «تجددگرا» و «توسعه‌گرا» و عرفی گراه، ولو مستبد و سرکوبگر که مستظهر به حمایت و همراهی قدرت‌های بزرگ بین‌المللی است و کامیابی در سرنگون‌کردن آن دست‌کم آن زمان چیزی نبود که با مفروضات و کلیشه‌های رایج سازگار باشد. کلان‌روایت تاریخی از رژۀ یک‌پارچه تاریخ جهانی به‌سوی وضع تجدد و غلبه توسعه و عرفی گرایی ظاهراً مورد نقضی یافته بود...