کتاب طنز ۵

کتاب های طنز، چیزی شبیه یک مجله، البته بدون داشتن دوره انتشار، مطالبی را به خواستاران خود ارائه می دهند. سیدعبدالجواد موسوی که از سال های دور بهعنوان شاعر، روزنامه نگار و پژوهنده ای قابل شناخته شده، این دوره را مدیریت کرده و همانند یک سردبیر مطبوعاتی، مطالب تولیدی فاخر و قابل اعتنایی را برای این مجموعه گرد آورده است.
کتاب طنز (5) از مقاله «شکل دگر خندیدن» به قلم فاطمه کرد چگینی شروع می شود. ماهیت شوخ طبعی در کلمات فرهیختگان و نظریه های مختلف در مورد عوامل ایجاد خنده در طنز و شوخ طبعی و انواع شوخ طبعی، موضوعاتی است که مورد توجه نویسنده واقع شده اند. برنارد شاو، ارسطو، فروید، کانت، شوپنهاور، کمال الدین حسین واعظ کاشفی سبزواری، دکتر شریعتی و… از جمله کسانی هستند که در این مقاله، نظراتشان درباره طنز، هزل، هجو و… منعکس شده است.
اما بازخوانی «چرند پرند» دهخدا و شیوه و شگردهای او در نوشتن این اثر، عنوان مقاله ای از ولی الله درودیان است و در ادامه، یوسفعلی میرشکاک که تقریباً پای ثابت کتاب های طنز است، مقاله «طنز رندانه لسان الغیب» را با تیتر «چون نیک بنگری همه تزویر می کنند» قلمی کرده است.
بررسی سیر مقوله طنز در دوره صفوی به عهده بهروز ایمانی است که مقاله ای با عنوان ملاجعفری خروس باز ارائه می دهد.
آنچه در کتاب طنز پنج مورد توجه است، پیشینه طنز در ادبیات فارسی و عناصر تشکیل دهنده آن است. معرفی شخصیت زکریا تامر، نویسنده و طنزپرداز سوری و نقل چند داستان طنز از او، معرفی 32 اثر موش و گربه منظوم و منثور، تحقیق پیرامون نگرش جدید زیگموند فروید به لطیفه ها براساس ویژگی های ضروری آنها، معرفی سعید نوری و ذکر چند شعر از اشعار طنز او، دیگر بخش های این کتاب است.
نویسندگان این کتاب، معتقدند که شوخ طبعی از مؤثرترین قالب های بیان هنری است که به علت شیرینی و جاذبه خاص خود با اکثر روان ها سازگار می افتد و به همین دلیل مخاطبان بیشتری را به خود اختصاص می دهد.