اما تو شمس بودی

اما تو شمس بودی نام مجموعه‌ای از سروده های مصطفی محدثی خراسانی است. این کتاب مشتمل بر 34 غزل بوده و دارای 88 صفحه به انضمام سخن ناشر و خودنوشتی از این شاعر گران‌مقدار است.

برآن شدیم تا در یک تعامل دو سویه در کنار نشر شعر شاعران سرزمین شبه‌قاره و پارسی زبانان شاعر از دیگر کشورها آثار تنی چند از شاعران ایرانی از باتجربه‌ها تا شاعران جوان و آتیه‌دار را نیز در سرزمین هند باستانی نشر دهیم. امید آن‌که از رهگذر این تلاش و کسب تجربه از آثار شاعران ایرانی، شعر پارسی در سرزمین هند و در تمام شبه‌قاره دیگربار به روزهای طلایی پیشین باز گردد.

بریده‌ای از کتاب اما تو شمس بودی

سراینده اشعار در خودنوشت با عنوان «در شناخت عبدِ فانی، مصطفی محدثی خراسانی!» بیان می‌دارد: نه تنها اسماً که رسماً خراسانی‌ام، اصلا هم مو لای درزش نمی‌رود، آنقدر که هنوز که هنوز است بعد ده سال اقامت در تهران، تا به کسی سلام می‌کنم یا جواب سلام کسی را می‌دهم، اولین سوالش این است که مشهدی هستی؟ اصلا طنین اسم و فامیلم طوری است که بسیاری که مرا ندیده‌اند، فکر می‌کنند از شیوخ قرن چهارم و پنجم هرات و بلخ و است. سال 1340 در منتهی‌الیه خراسان، 15 کیلومتری مرز افغانستان در شهر تایباد به دنیا آمده¬ام، جایی که هرکس می‌شنود، مثل این‌که اولین بار است می‌شنود و با تعجب می‌گوید: کجا؟! آخوندزاده‌ام و البته شاعرزاده، آنقدر آخوندزاده‌ام که پدر بزرگم مرحوم شیخ رجبعلی محدثی خراسانی( یار شیخ بهلول در جریان قیام گوهرشاد) در مسجدی دفن است که پنجاه سال امام جماعتش بوده و آنقدر شاعرزاده که تمام بزرگان شعر خراسان گنجینة خاطرات‌شان پر است از جنون شاعرانة مرحوم پدرم، شیخ حسن محدثی خراسانی؛ شعر در خاندان ما کمی تا قسمتی موروثی است، تنها بین ما هفت خواهر و برادر، سه نفر شاعر تمام وقتیم.