خون براده‌هایی از شهر

«خون؛ براده‌هایی از شهر»، نوشته مهدی زارع، نه فقط یک داستان است بلکه یک سفر عمیق به اعماق روح انسان و پیچیدگی‌های زندگی اجتماعی در جنوب ایران است. این اثر با نقاشی زنده از شخصیت‌ها و موقعیت‌هایی که هر خواننده‌ای را به چالش می‌کشد، به معنای واقعی کلمه، یک تابلوی رنگارنگ از زندگی، عشق، خیانت و مبارزه برای بقا است.

در قلب این داستان، ربابه قرار دارد؛ زنی مستقل، قوی و مبارز که نمایندۀ بانوان جامعۀ خود و نمادی از قدرت و استقامت در برابر سختی‌ها است. او و دیگر شخصیت‌های داستان، از جمله عطا با معضلات اخلاقی و اجتماعی دست و پنجه نرم می‌کنند که هر کدام به نوبۀ خود بخشی از واقعیت‌های تلخ و شیرین زندگی‌اند. نویسنده با زبانی شیوا و توصیفاتی شاعرانه، مناظر، حالات و احساسات را به گونه‌ای به تصویر می‌کشد که خواننده را به طور کامل در خود غرق می‌کند.

بریده‌ای از کتاب خون براده‌هایی از شهر

شش بار مادرم بار شیشه گرفت و جز من دوتای دیگر از بچه‌هایش زنده ماندند. بقیه مردند؛ هر سه‌تا سر زا. همیشه می‌گفت نصفه کار خدا بودم. نصف بچه‌هایش مال خدا بوده، نصفش مال خودش.