رودی که جریان را عوض کرد

در فرازی از مقدمه کتاب آمده است: «شعر و تمام قوالب آن همواره محملی برای اندیشه‌های ژرف بوده و خواهد بود و همیشه شعرهایی که تنها به صورت فرم پرداخته‌اند، خیلی زود از اذهان مردم آگاه و شعر دوست، رخت بر بسته‌اند. مستقل از اینکه چیدمان کلمات در کنار هم و ساختن جملات به خودی خود ایجاد معنا می‌کند، شعر به عنوان یک گونه ادبی می‌تواند ابزاری موثر در ایجاد شکوفایی و انتقال مفاهیم انسانی با اهداف متعالی باشد.»

در بخشی دیگر از این مقدمه می خوانیم: «پرداختن به رویدادهای بزرگ اجتماعی همچون انقلاب اسلامی ایران و دفاع مقدس با بهره گیری از مفاهیم و نمادهای ارزشی همانند واقعه عظیم عاشورا، گامی در جهت ماندگاری شعر و از آن مهم تر انسان سازی است. نسل جوان شاعران انقلاب، شاخه های نورسته درخت تناور باور و اعتقاد، بی تردید نیازمند تکیه گاهی برای رشد و بالندگی هستند.»

بریده‌ای از کتاب رودی که جریان را عوض کرد

هُرم نفس هایت زمستان را عوض کرد/ معنای برف و باد و بوران را عوض کرد/ جغرافیای تازه ات چون رستخیزی/ بهمن ترین تاریخ دوران را عوض کرد/ لبخند شیرینت به کندوها عسل داد/ گل ها به بار آمد بیابان را عوض کرد/ پیچید در دنیا طنین گام هایت/ پژواک طوفانیش ایران را عوض کرد/ غیرت عبایت را گره زد بر سر شهر/ تکلیف موهای پریشان را عوض کرد/ امشب هوایت خاطراتم را نفس داد/ احساسِ بودن خون بی جان را عوض کرد/ یادت دوباره شد روان بر گونه هایم/ مثل همان رودی که جریان را عوض کرد.