عادت روزانه نوشتن، جلد 7

کتاب عادت روزانه نوشتن نوشتهٔ مارگارت گراتی است و با ترجمهٔ مرجان مهدی پور در انتشارات سوره مهر منتشر شده است. این کتاب یکی از آثار مجموعهٔ گام‌به‌گام تا داستان‌نویسی حرفه‌ای است.

گروهی معتقدند، نویسندگی قابلیتی ذاتی است و باید در جوهره یک فرد وجود داشته باشد. گروهی نیز عقیده دارند، فراگیری اصول نوشتن چندان سخت‌تر از فراگیری سایر هنرها، ازجمله موسیقی نیست. همان‌طور که یک هنرجوی موسیقی بعد از ممارست کافی به نوازنده‌ای چیره‌دست بدل می‌شود، در نویسندگی نیز می‌توان با کمی تلاش و تبحر در مجموعه‌ای از شِگردها به سطح قابل قبولی از توانایی در نوشتن دست یافت. از طرفی داستان‌های پرمایه و غنی می‌توانند برای مخاطبان خود در نقش شبیه‌ساز زندگی ظاهر شوند و با ارائه تجارب زندگی و ایجاد حظ روحی، در اعتلای شخصیت و رشد عقلی و عاطفی آن‌ها بسیار تأثیرگذار باشند. نیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان، به عنوان نهاد مروج ادبیات داستانی بر خود واجب دانسته به هر نحو ممکن به ترویج ادبیات داستانی، این هنر راهبردی در عصر حاضر اقدام کند. این مجموعه راهی اصولی و علمی برای رسیدن به مهارت نویسندگی است.

کتاب عادت روزانه نوشتن از اشتیاق نویسنده به طرح تمرین‌هایی تازه و جذاب برای شاگردانش در کلاس نویسندگی خلاق سرچشمه می‌گیرد. او در این کتاب قصد دارد در ذهن کسانی که می‌خواهند نوشتن یاد بگیرند دریچه‌هایی را بگشاید تا تشویق شوند که به نیرو و امکانات کلمات مکتوب پی ببرند. نتایج پژوهشش را در این کتاب با هدف سرمشق‌دادن به علاقه‌مندان به داستان‌نویسی گرد هم آورده‌ تا کمک کند این افراد بهتر بنویسند. در هر فصل، مبحثی مرتبط با نوشتن و به دنبالش تمرینی ۵ دقیقه‌ای در اختیار خواننده گذاشته می‌شود. صرف‌کردن ۵ دقیقه در روز برای تمرین، یکی از مؤثرترین روش‌ها برای کشف توانایی‌های بالقوه و انضباط فردی است. این کتاب به شما در موارد زیر کمک می‌کند

– به خود درونی‌تان یا همان خاطرات شخصی‌تان که بازتابی است از الگوهای جهانی «داستان» فراگیر بشری، دست‌یابید.

– روالی را برای نوشتن خود ایجاد کنید.

– ماهیت داستان را در حُکم محصولی فرهنگی درک کنید.

– زندگی را منبع بی‌پایانی از ایده‌های داستانی بدانید.

– تفکر خلاق خود را برانگیزید.

– برای «جور دیگر دیدن»، روش‌های مبتنی بر مغز کامل را به کار گیرید.

– موانع را کنار بزنید.

با کتاب عادت روزانه نوشتن می‌توانید مهارت نوشتن را تمرین کنید و برای تبدیل‌شدن به یک نویسندهٔ موفق یک‌قدم بلند بردارید.

بریده‌ای از کتاب عادت روزانه نوشتن

«در اولین نگاه، عجیب به نظر می‌رسد که هیچ حادثه مهمی در این تکه از داستان به چشم نمی‌خورد. رمان‌های ریموند چندلر معمولاً شاهکارهایی به شمار می‌آیند که نثری ساده و روان و جریان سریعی از کنش‌ها دارند. پس در اینجا چه اتفاقی افتاده است؟ این تکه از داستان قصد دارد چه بگوید. این سطرها درباره آیین و مراسم و اهمیت آن برای ما انسان‌هاست. وقتی به آیین‌ها فکر می‌کنیم، اولین چیزهایی که به ذهنمان می‌آید مذهب و اعیاد است، اما آیین می‌تواند هر آن چیزی باشد که ما همواره به روشی خاص انجامش می‌دهیم. پژوهشگران بازار آمریکا فهمیده‌اند اینکه مردم با کاسه و قاشق مورد علاقه‌شان شب‌ها دیروقت بستنی بخورند نوعی رنگ و بوی آیینی پیدا کرده است. وقتی دختر نوجوانی موهایش را روزی صد بار برس می‌کشد، این یک آیین است. قهوه درست‌کردن نوعی آیین و مراسم به شمار می‌آید، به‌خصوص اگر یکی از آن ماشین‌های قهوه‌ساز تجملاتی داشته باشید. آیین‌ها به زندگی ما نظم و ساختار می‌بخشند. بعضی‌شان به ما لذت می‌دهند و قسمتی از آن لذت، مربوط به اولین‌بودن است. دقت کنید که چطور مارلو۵ شخصیت راوی قطعه داستان بالا، دوست دارد که اولین نوشیدنی عصر خود را به آرامی بنوشد و لذتش را مزه‌مزه کند. به تمام جزئیات مربوط به حواس توجه کنید: هوای خنک، لیوان‌های براق، زیرلیوانی خشک، کافه ساکت. این جزئیات فضاسازی می‌کند و باعث می‌شود بتوانیم لذت خود را با خواننده شریک شویم. در جهانی ناپایدار، آیین‌ها حاشیه‌ای از آسایش و ثبات فراهم می‌کنند. شرکت‌های تبلیغاتی از این پدیده استفاده می‌کنند تا مردم به محصولات آن‌ها احساس پذیرش و صمیمیت بیابند؛ به‌طور مثال، یک آگهی تجاری اتومبیل، زن و شوهری را نشان می‌داد که عقیده‌های متفاوتی درباره ماشین مشترکشان دارند. زن دوست دارد ماشینش همیشه تمیز باشد. به‌محض نشستن در ماشین نوار را از دستگاه پخش خارج می‌کند و پاکت آب‌نبات‌های ولو شده را جمع می‌کند و قبل از حرکت آن‌ها را داخل داشبورد می‌گذارد. کمی بعد، مرد را می‌بینیم که تا سوار ماشین می‌شود نوار را داخل دستگاه پخش می‌گذارد و آب‌نبات‌هایش را بیرون می‌آورد و یکی از آن‌ها را توی دهانش می‌اندازد. مرد لبخندی روی لب دارد. به این‌ها می‌گویند آیین. به همین ترتیب، نویسندگان می‌توانند از آیین‌ها و رفتارهای آیینی برای خلق پیوند یا پلی بین خواننده و جهان داستان گنجانده‌شده در رمان استفاده کنند. بار دیگر به تکه داستان چندلر نگاهی بیندازید. فصل فوق این‌طور تمام می‌شود: اگر ازش پرسیده بودم داستان زندگی‌اش را بهم می‌گفت، اما من هیچ‌وقت ازش نپرسیدم که چطور صورتش داغان شده. اگر از او پرسیده بودم و او هم برایم گفته بود، زندگی چند نفری را نجات می‌داد. فقط شاید، نه بیشتر.»