بوی تند خردل

«بوی تند خردل» خاطرات جانباز آزاده‌، محمدنبی ملک‌حسینی است.

کتاب روایت 5 سال اسارت راوی در چنگال نیروهای بعثی. خاطرات راوی از بهار 1364 است تا اواسط سال 1369 که بعد از آتش‌بس نام راوی در لیست آزادها اعلام می‌شود و به وطن بازمی‌گردد. محمدنبی ملک‌حسینی در 16 سالگی داوطلبانه به جبهه می‌رود و یک سال بعد در عملیات تک دشمن و غافلگیری نیروهای ایرانی به اسارت درمی‌آید. 5 سال در ادوگاه رُمادیه به سر می‌برد که در شهر رمادیه استان الانبار، در 120 کیلومتری ضلع غربی بغداد، قرار داشت.

بریده‌ای از کتاب بوی تند خردل

در نزدیکی سنگر ظرف و لباس‌هایم را با آب باری مخزنی می‌شستم که هواپیماها بویی آمدند بمب‌هایشان را به‌سرعت رها کردند و رفتند. طولی نکشید که شبیه بوی سیر همه‌جا پیچید از حرفه‌هایی که قبلاً شنیده بودم حدس زدم که هواپیماها بمب شیمیایی زده‌اند؛ بوی تند خردل بود که تا ریه‌ام رسید. فرمانده بارها گفته بود در هر شرایطی بیرون از سنگر ماسک به‌صورت بزنید هوا خیلی گرم بود. با ماسک نمی‌توانستم خوب نفس بکشم ماسکم را نزده بودم؛ اما یک آمپول آتروپین در جیب پیراهن خاکی‌ام. داشتم آمپول را از روی لباس به ران پایم تزریق کردم و با کف دسته‌ایم دهان و بینی‌ام را پوشاندم و به باری مخزنی تکیه زدم نمی‌توانستم نفس بکشم پشت‌سرهم سرفه می‌کردم چشمانم سوزش زیادی داشت و بعد از چند دقیقه دیگر نتوانستم باز نگهشان دارم سرگیجه گرفتم و باحالت تهوع شدیدی که داشتم به گلویم چنگ زدم و از پهلو به زمین افتادم و از حال رفتم.