میهمانان ام‌الرصاص

جنگ هشت ساله‌ی ایران و عراق ماجراهای بسیاری داشته که هنوز بخش زیادی از آن ناگفته و نانوشته باقی مانده است، از روزهای آغازین جنگ و عملیات‌‎های متعدد و اتفاق‌های آبادان، خرمشهر، اهواز، مهران، پاوه، فاو و … . این جنگ با گستردگی جغرافیایی‌اش از کوهستان‌های غرب ایران تا دشت‌های وسیع جنوب و سواحل خلیج فارس، جنگی تمام عیار در زمین و آسمان و دریا بود. در این میان به نقش نبردهای آبی که بخش بزرگی از اتفاقاتش متکی به حضور غواصان بوده، خیلی کمتر از دیگر نبردها توجه شده است.

کتاب‌ها، فیلم‌ها و آثار هنری که درباره‌ی جنگ شکل گرفته‌اند، کمتر به عملیات‌های متکی به حضور غواصان پرداخته‌اند و به استثنای چند نمونه‌، از حضور همراه با رشادت و مظلومیت بسیاری از این رزمندگان زیر آب‌ها کمتر خوانده، دیده و شنیده‌ایم. کتاب «میهمان ام‌الرصاص» خاطرات خودنوشت «سیدجعفر حسینی ودیق» غواص جانباز هشت سال جنگ است که می‌توان به عنوان روایتی از تاریخ شفاهی جنگ و انقلاب به سراغ آن رفت و از آن استفاده برد. «میهمان ام‌الرصاص: خاطرات خودنوشت غواص جانباز لشکر ۳۱ عاشورا» علاوه بر ذکر ماجراهای بسیاری از عملیات‌هایی که غواصان جنگ در آن‌ها حضور داشتند، به ماجراهای روزها و سال‌های آغازین انقلاب در منطقه‌ی آذربایجان و شهر تبریز نیز پرداخته که در کنار عکس‌های کتاب، به متن اثر قوام و اهمیت دوچندانی داده است.

بریده‌ای از کتاب میهمانان ام‌الرصاص

وقتی عینک غواصی را از روی صورتم برداشتم، صحنه عجیبی مقابل چشمانم ظاهر شد. آن قدر منور خوشه‌ای زده بودند که روی آب مثل روز روشن بود. از ساحل نیز با انواع‌واقسام سلاح‌های سبک‌وسنگین روی اروند متمرکز شده بودند و داشتند سطح آب را به‌صورت ضربدری درو می‌کردند. داخل آب را هم به گلوله خمپاره بسته بودند نیزارهای ساحلی بر اثر برخورد گلوله‌های خمپاره آتش‌گرفته بود همه‌جا پر از دود شده بود اوضاع خیلی آشفته بود. از سمت راست دسته ما سروصداهایی به گوش می‌رسید. وقتی دقیق‌تر شدم دیدم یکی دارد نام مبارک حضرت فاطمه (س) را صدا می‌زند وقتی به سمت صدا برگشتم چند ستون غواصی را دیدم که داشتند با لهجه‌های مختلف داد می‌زدند برگرد برو عقب ستون رو رها کن بیا اینجا یا حسین و