شرح خواب‌هاى گمشده

از «سید ضیاءالدین شفیعی» افزون بر سه مجموعه شعر – «شرح خواب های گمشده»، «برگونه ی ماه» (برای نوجوانان) و «برگزیده ی شعرها» (نیستان) – چند کتاب دیگر با نام های «سرود مرد غریب» – «دیدار صبح» – «پشت به سایه ها و صداها» به چاپ رسیده است که گره خوردن به شاعرانگی ذهن و زبان در کنار نگاه دردمندانه و حساس به انسان و جامعه فصل مشترک همه ی این آثار را رقم می زند.

در پهنه ی شعر – اما – توفیق «سید ضیاءالدین شفیعی» را باید در شعر نو و غزل های امروزی اش سراغ گرفت که نشان از توانمندی و بالندگی او دارد.

بریده‌ای از کتاب شرح خواب‌هاى گمشده

غزل خورشید و باران: زمین گهواره ای کابوس های تلخ انسان بود زمان چون کودکی در کوچه های خواب حیران بود خدا، در ازدحام ناخدایان جهالت گم جهان در اضطراب و ترس، در آغوش هذیان بود صدا، در کوه های گیج می پیچید بی حاصل سکوتی هرز سرگردان به صحرا و بیابان بود نمی رویید در چشمی به جز تردید و وهم و شک یقین - تنها - سرابی در شکارستان شیطان بود *** شبی رؤیای دور آسمان در هیئت مردی به رغم فتنه های پیش رو در خاک مهمان بود جهان با نامش از رنگ و صدا سیراب شد آخر محمد واپسین پیغمبر خورشید و باران بود