کیمیای وصل: سیری در معارف زیارت عاشورا بر اساس نسخه آیت الله سید علی آقا قاضی جلد 1

معرفی کتاب مسلمیه و روز عرفه که می آیند کم کم صدای رسیدن محرم به گوش می رسد. خادمان هیئات که از خیلی قبلتر دنبال جفت و جور کردن کارها بوده اند بیشتر تلاش می کنند تا همه چیز را آماده برگزاری مجلس عزای اباعبدالله (ع) کنند. و البته خیلی ها هم که شاید مسئولیتی جز گریه بر مصیبت آقا و مولایشان نداشته باشند - و چه مسئولیت بزرگی است و چه توفیق بی نهایتی - کم کم به فکر استفاده هر چه بهتر از این فرصت می افتند. چله گرفتن و زیارت عاشورا خواندن یکی از کارهایی است که خیلی ها با آمدن ماه محرم مقید به انجام آن هستند و تا اربعین حسینی ادامه می دهند. خواندن «کیمیای وصل» برای این دسته از افراد و حتی آنها که هر از گاهی خود را به نمی از دریای زیارت عاشورا می رساند مفید و ضروری است. نسخه ای که به آن اشاره شد و کتاب بر اساس آن سامان پیدا کرده است، یک نسخه از متن زیارت عاشورا است که حضرت آیت الله قاضی بر اساس آن زیارت عاشورا را قرائت می کرده است و این نسخه توسط سلسله شاگردان ایشان یعنی آیت الله طباطبایی، آیت الله پهلوانی و آیت الله جعفری تهرانی به مولف کتاب رسیده است. مولف در انتهای جلد دوم و جایی که به این نسخه می پردازد آورده است: «از آنجا که نسخه هایی از زیارت عاشورا منسوب به حضرت آیت الله حاج سید علی آقا قاضی در سایت ها و نیز در بعضی کتاب ها منتشر شده که با نسخه هر دو استاد بزرگوارم مرحوم آیت الله پهلوانی و مرحوم آیت الله جعفری تهرانی متفاوت بوده، بر آن شدم تا نسخه تصحیح شده آن را که حضرت آیت الله حاج آقا سید عبدالله جعفری تهرانی در اختیار این حقیر محض قرار دادند منتشر کنم». این نسخه تفاوت های کوچکی با نسخه منتشره در مفاتیح الجنان دارد و البته توضیحاتی از جمله آنکه در غیر روز عاشورا هنگام قرائت، بجای «هذا یومٌ» در فراز «ان هذا یومٌ تبرکت...» گفته شود: «یومَ قتلِ الحسینِ یومٌ». این نسخه در انتهای کتاب چاپ شده و توضیحاتی بیشتری درباره سندیت نسخه و موضوعات مرتبط با آن نیز آمده است. همچنین پیش از این بخش، طریقه ختم زیارت عاشورا به شیوه ای که حضرت آیت الله قاضی خود به آن مقید بودند و به آن توصیه می نمودند نیز آورده شده است. مثل اینکه در روز عاشورا چگونه زیارت قرائت شود و در غیر این روز چگونه و نقل قولی از مرحوم آیت الله بهجت درباره نحوه قرائت زیارت عاشورا توسط کسانی که توان قرائت صد لعن و صد سلام آن را ندارند.