آنیماه

نی نی چوپان چشمت گله را هی هی کنان
می برد با خویشتن بر شیوه پیغمبران

در ترنج جان من رنج کدامین ماجراست؟

نی نی چوپان چشمت گله را هی هی کنانمی برد با خویشتن بر شیوه پیغمبراندر ترنج جان من رنج کدامین ماجراست؟ می چکد از رگ رگش خون زلیخای جوان

بریده‌ای از کتاب آنیماه

چشمی نگران دارم و اشکی نگران‌تر ماهم ولی از قامت هر ماه کمان‌تر من کیستم این گمشده در حسرت ایام از بغض خودم پیرتر، از مرگ جوان‌تر دنبال تو در «هشت کتاب» آمدم اما از خانه یک دوست، تو بی‌نام و نشان‌تر تو رفتی و دنیای غریبانه بی‌تو از دفتر بی‌خاطره شد، بی‌ضربان‌تر از سردی جانسوز سکوت تو سرودم یخ بست دلم چند «زمستان» اخوان‌تر تا در دل من آتش جانکاه تو باشد جز آه دلم نیست کسی نامه‌رسان‌تر با اشک‌ترین شعر، تو را نامه نوشتم وا شد دل این نامه و شد چشم جهان تر