میراث مقدس و جنگ ناتمام

کتاب «میراث مقدس و جنگ ناتمام» تحقیق و بررسی اسماعیل نوده فراهانی پیرامون پدیده فرهنگی راهیان نور است. پس از پایان دفاع مقدس به دلیل نگاه شیعی-ایرانی که نسبت به مفاهیم شهادت و ایثارگری وجود دارد جایی که خون فرزندان این سرزمین در راه دفاع از آرمان‌ها بر زمین ریخته از احترام و تقدس ویژه‌ای برخوردار است. به همین جهت بسیاری از رزمندگان و جاماندگان این سال‌ها حتی با وجود پایان یافتن جنگ به یاد دوستان شهیدشان به این مناطق مراجعه می‌کردند و اندک اندک این سنت به یک مراسم هرساله تبدیل گشت که بسیاری از مردم برای احیای روحیه شهادت و معنویتی به این مناطق سفر می‌کردند. این سفرها که مورد حمایت و تایید حاکمیت نیز بود راهیان نور لقب گرفت.

گرچه ترویج فرهنگ شهادت و ایثارگری در همین بخش باقی نماند و در حوزه ادبیات و تاریخ نگاری نیز با ثبت خاطرات رزمندگان این ماجرا گسترش یافت. نویسنده در این کتاب تحلیلی جامعه شناسی پیرامون چرایی شکل گیری آن و عواملی که در توسعه و تغییر راهیان نور در طی این سال‌ها دخیل بوده‌اند پرداخته است. در واقع راهیان نور از معدود سنگرهای فرهنگی انقلاب اسلامی در برابر تهاجمات فرهنگی غرب است که باعث می‌شود نسل جوان پای آرمان‌های اسلام و ایران بایستند. گرچه باید با انجام امور تحقیقی نقاط قوت و ضعف آن را شناخت و در پی رفع نواقص برآمد.

بریده‌ای از کتاب میراث مقدس و جنگ ناتمام

در حال حاضر سه نوع راهیان نور وجود دارد: راهیان نور تجربه شده، راهیان نور رسانه‌ای شده، راهیان نور تحقیق شده. راهیان نور تجربه شده یعنی همین کاروان‌هایی که سالانه عده‌ای از مردم را برای بازدید از مناطق عملیاتی به جنوب و غرب کشور می‌برند و همه‌ی زائران آن این اردو را به نوعی زیسته و تجربه کرده‌اند. راهیان نور رسانه‌ای شده یعنی کاروان‌هایی که شبکه‌های تلویزیونی، رادیویی، وب سایت‌ها، وبلاگ‌ها، مطبوعات، فیلم‌ها و رمان‌ها آن‌ها را ترسیم و بازنمایی کرده‌اند و آن را راهیان نور دیده‌شده می‌نامیم. راهیان نور تحقیق شده کاروان‌هایی هستند که کارشناسان، محققان و متخصصان آن را در کتاب‌ها، مجلات، گزارش‌ها و تحقیقات ترسیم و شناسایی کرده‌اند. این بخش بسیار خلوت است.