در پی بهار

مصطفی آژینی در مسیر بازگشت از پیاده‌روی اربعین درگذشت، اما از خود اشعاری دل‌نشین، عمیق و غنی به جا گذاشته است و اکنون می‌توانید در کتاب در پی بهار با سروده‌های این زائر اربعین آشنا شوید و از طبع لطیف او لذت ببرید.

مجموعه اشعار جذاب و خواندنی در پی بهار، نشان‌دهنده‌ی طبع ساده، سلیس و روانِ شاعری است که ادعایی در فنون شعر ندارد ولی با استعداد و نبوغ ذاتی‌ در زمینه‌ی موسیقی کلام اثری ویژه و خاص در اختیارتان قرار می‌دهد. مصطفی آژینی برای سرودن این دفتر شعر از رباعی، دوبیتی، غزل و… استفاده کرده و اثری بدیع را خلق کرده‌ است.

این شاعر، قافیه‌اندیش نبوده بلکه واژه‌ها دست به دست هم داده‌اند و همدیگر را ملاقات کرده‌اند و حاصل این شده است که می‌بینید و می‌خوانید. بسیاری از مصرع‌ها و ابیات این مجموعه بی‌هیچ تعریف و تعارفی حاکی از مهماتی است که در طبع درونی شاعر ذخیره بوده است.

حجت الاسلام مصطفی آژینی اکنون دیگر در قید حیات نیست، اما شما با مطالعه‌ی این اشعار متوجه می‌شوید که اگر فرصت بیشتری برای طبع‌آزمایی در اختیار داشت در آینده می‌توانست به جایگاه مهمی در ادبیات کشور دست پیدا کند.

بریده‌ای از کتاب در پی بهار

حدوث حالت عشق اندر آید/ بقا بر آن ولی مشکل‌تر آید/ دوام سرخوشی آنگه میسر/ که صهبای ازل در ساغر آید/ صبوری می‌طلب تا زان بَرِ تاک/ می‌ نابی به رنگ احمر آید/ به سوی کوه طوری رهسپارم/ که مِهر مَهر من زان سو برآید/ همانا در پی عیش مدامم/ بنوشم باده‌ای کز کوثر آید/ کنون مخموری‌ام، یک آن چو برق است/ شود حادث دمی پس دیگر آید/ بسی خو کرده‌ام با بی‌حیایی/ بَدا فعلی که زین خیره‌سر آید/ نغلطد شبنمی بر سنگ خارا/ ولی زین‌سان نشاید گوهر آید/ مرا حالی دگرگونه مراد است/ چکیده حاصلش چشم تر آید/ دلا تسنیم من اشک مدام است/ خوشا تصمیم من گرباور آید/ چه گویم دل مطیع عقل و رأی است/ چرا اعضا چنین عصیان‌گر آید/ اسیر مستی و امیال پست‌اند/ امید این بُلهوس‌بازی سر آید/ حدیث گلرخان گویم که شاید/ مِی جان‌پرور و خُنیاگر آید/ روم جایی که جز مَهرو نبینم/ بدور از محفل دون‌پرور آید/ زمشتاقان ببین کاین بلبل مست/ به بذل جان بسا سوداگر آید/ زمستی گوش جانش می‌شنیدست/ زکوی گل ندای «والسحَر» آید